فدراسیون بین‌المللی حسابداران (آیفک)، در سال ۲۰۰۷ مقارن با سی‌امین سال تاسیس‌اش، با ۱۱ تا ۱۷ آذر هر سال را به‌عنوان هفته جهانی حسابداری اعلام و از اعضای خود در همه کشورهای جهان خواست این هفته را به‌عنوان هفته حسابداری اعلام و با برپائی گردهمایی‌ها یا آیین‌های ویژه نسبت به معرفی حرفه حسابداری و نقش آن در فرآیند توسعه و شفافیت کوشش نمایند. در همین راستا در سال ۱۳۸۶ مسئولان سه نهاد اصلی حرفه‌ای کشور انجمن حسابداران خبره ایران، جامعه حسابداران رسمی ایران (دو انجمن ایرانی عضو آیفک)، انجمن حسابداری ایران، انجمن مدیران مالی، و سازمان حسابرسی با یک نشست مشترک که متاسفانه دیگر تکرار نشد، روز پانزدهم آذرماه هر سال (ششم دسامبر) را به عنوان روز ملّی حسابدار در ایران نام‌گذاری کردند. حرفه حسابداری در جهان را بازاری حدود ۴۵۰ میلیارد دلار و حدود ۵ میلیون شاغل حرفه‌ای امروزه به‌عنوان ستون خیمه‌گاه مالی – بانکی شناخته می‌شود، اگرچه متأسفانه علیرغم وجود پول داغ و حجم عظیم نقدینگی جایگاه حرفه حسابداری چندان مطلوب نمی‌باشد و حرفه در چنبره دولتی‌های بازنشسته قرار گرفته است که مانع و رادع اصلی پیشرفت حرفه نیز هستند.
حسابداری از ارکان نظام پاسخگوئی و پایگاه حکومت‌های مردم سالار در اجرای حکمرانی خوب می‌باشد. نتایج تحقیات جهانی نشان داده که رابطه مثبت و معنی‌داری بین حسابداری توسعهٔ پایدار و حسابداری مدیریت زیست محیطی وحفظ توسعه پایدار در جوامع مختلف وجود دارد زیرا الزامات توسعه پایدار مبتنی بر شفافیت، پاسخگوئی، رعایت قانون و مقررات، رقابت عادلانه، رعایت حقوق ذی‌نفعان جز از طریق حسابداری و حسابرسی امکان پذیر نمی‌باشد.
حسابداری توسعه پايدار که عموماً به‌عنوان حسابداری اجتماعی، حسابداری مسؤوليت اجتماعی و زيست محيطی شناخته شده، و گزارشگری خاص آن که شامل مسؤوليت اجتماعی و زيست محيطی شركت‌ها با تأکید بر شاخص‌های مالی و غیرمالی صورت می‌گیرد، امروزه خواسته و مطالبات اصلی مردم می‌باشند. زیرا گزارشات مبین فعالیت‌هايی است كه تاثير مستقيمی بر جامعه، محيط زيست و عملكرد اقتصادی يك سازمان دارد. به‌همین علت حسابداری توسعهٔ پايدار عملاً نوعی حسابداری مديريتی برای تصميم سازی داخلی و ايجاد سياست‌های جديد در مورد سازمان‌ها و بنگاه‌های اقتصادی و غیر اقتصادی است که با حقوق و منافع عمومی سروکاردارند.
از طرف دیگر در شرایطی که درآمدهای مالیاتی کشور در چند ساله اخیر بیش از درآمدهای نفتی بوده، امر مالیات‌ستانی بمنزله تامین مالی منابع دولت از ملت که بنیاد رابطه ملت – دولت برآن استوار است، جز از طریق حسابرسی مالیاتی بر چگونگی خرج‌کرد منابع مالیاتی تحقق نخواهد.
تخصیص بهینه منابع مالی کشور بویژه در شرایط تحریمی و قیمت ارز و کمیاب بودن منابع ارزی نیز از اهم الزامات برقراری نظامات حسابداری و حسابرسی عملکرد به منظور نظارت ملت بر دولت از طریق ناظران امین ملت – حسابرسان – است زیرا هرگونه حسابرسی کارآ می تواند از هدردادن منابع مالی ملت که در اختیار دولت است ، جلوگیری کند. اگر دولت را کارگزار ملت در خرج کرد منابع کشور بدانیم – که باید باشد- ملت‌ها ناچارند به ناظران امین خود که در قبال نهادهائی نظیر جامعه حسابداران رسمی ایران، دیوان محاسبات عمومی و سازمان بازرسی کل کشور روی آورند. بطور مثال در حالی‌که مسائل زیست محیطی و معضلات و خاک در کشور به‌عنوان یک تهدید ملی تلقی شده برای تامین مالی رفع معضلات مذکور این است که با استفاده از ماليات‌های اخذشده علاوه بر حفظ اقتصاد زيست محيطی به منظور بالابردن درآمد، با برقراری حسابداری زیست محیطی و حسابداری مسئولیت‌های اجتماعی، سهم صاحبان كسب و كارها را در حفظ محیط زیست مشخص و با توجه به مزايای دريافتی از جامعه با بازپرداخت این سهم به‌عنوان هزینه‌های اجتماعی در حفظ محیط زیست مشارکت فعال نمایند که صد‌البته این مشارکت بر مبنای حسابداری زیست محیطی و الزامات قانونی آن انجام پذیر است. از طرف دیگر در جهت اجرای نقش حاکميت شرکتی در سازمان‌ها از جمله نظام بانکی کشور، ارتقاء سلامت مالی و شفافيت اطلاعات، پياده سازی استانداردهای داخلی و بين‌المللی در زمينه کنترل و حسابرسی داخلی، که جملگی بسترساز اجرای سياست‌های کلی اقتصاد مقاومتی در نظام بانکی کشور هستند، نیاز به یک جامعه حسابرسی حرفه‌ای به شدت محسوس است. لذا، به نظر می‌رسد باید در جامعه حسابداران رسمی نگرش خود انتظام حاکم شده و با حساسيت زياد از اجرای دقیق استانداردها و اصول حرفه‌ای توسط همه اعضاء مستقلاً مراقبت شود. تاموضوعاتی از قبيل کيفيت سود و کفايت ذخاير مربوط به دارايی‌ها و مطالبات، بنابر گزارشاتی که حسابرسان مستقل ارايه می‌کنند، قابليت اتکاء داشته باشند و منافع سپرده‌گذاران و سهامداران بانک‌ها ملعبه دست مدیران سودساز قرار نگیرد تا از تکرار آسیب‌هائی نظیر موسسات کاسبکار نظیر کاسپین و ثامن‌الحج اجتناب شود.
نگاهی به محتوای کتاب هنر تحریم‌ها و کتاب تازه انتشار اتاق جنگ خزانه‌داری آمریکا، نقش حرفه حسابداری و مالی را پیرامون کنترل جهان و تراکنش‌های مالی و سیطره حسابرسی جنگ را نشان میدهد که عظمت حسابداری و فن‌آوری تکنولوژیک را به نمایش می‌گذارد. در واقع دیگر ملت‌ها نمی‌پذیرند که دولت‌ها در نظارت بر فعالیت‌های اقتصادی مخرب و سرمایه داری جنائی ناتوان باشند جز اینکه بخش‌هائی از دولت و قدرت خود در این تخریب سهیم و مشارکت داشته باشند، زیرا حسابداری و حسابرسی همچون نورافکن قدرتمندی همه زوایای تاریک‌خانه‌های پولشویی و تأمین مالی تروریسم اقتصادی را روشن و دسیسه‌های آنان را آشکار می‌سازد زیرا حسابداران و حسابرسان با تلفیق هوش مصنوعی و سیستم‌های خبره عملاً دولت‌ها را قادر می‌سازند، بر تراکنش‌های مالی که اساس فعالیت‌های درست و نادرست اقتصادی است، نظارت فعال داشته باشند. جامعه حسابداری ایران که تبلور آن را می‌توان در نهادهای حرفه‌ای همچون انجمن حسابداران خبره ایران، جامعه حسابداران رسمی ایران، انجمن حسابداری ایران، انجمن حسابرسان خبره ایران، انجمن مدیران مالی و سازمان حسابرسی و دیوان محاسبات عمومی و تعداد ۴۵۰ هزار دانشجوی رشته حسابداری مراکز دانشگاهی با انبوهی از استادان این رشته مشاهده کرد، ثروت بیکرانی است که دولت باید به‌عنوان نیروی انسانی تجدیدپذیر به آن بنگرد و از آن بعنوان اهرم توسعه و شفاف سازی به منظور ایجاد زیر ساخت‌های درست اقتصادی مبتنی بر بازار کار استفاده نماید. بدون شک اولین اقدام نمادین دولتی که خود را دولت تدبیر و امید معرفی کرده به رسمیت شناختن روز حسابدار در تقویم رسمی کشور به‌عنوان همدلی با جامعه‌ای‌ست که برخی صاحب‌منصبان دولت‌ها همیشه از این حرفه برخاسته‌اند. روزگاری دکتر سمیعی، سجادی نژاد و عرفانی، دکترعزیر نبوی، جلیل شرکا به‌عنوان نماد حرفه حسابداری همچون نوری بر تاریکی‌های اقتصاد کشور می‌درخشیدند که لازمست در این برهه زمانی که قرار است جشن و سرور حسابداری برپا شود، یاد ماندگاران این حرفه را همچون: علی‌اصغر آموخته، طغرل آذر، فضل‌الله اکبری، پرویز افتخار جواهری، محمدحسن ابریشمی عزیزالله اعلیائی، اکبر انصاری، عباس ارباب سلیمانی، بیوک ابریشمیان، شاهرخ بهنام، حسین بگلری، کورس برکت منوچهر بیات شاهرخ بهنام، ابراهیم بهمنی، اردشیر بینش آق‌اولی، عباس ارباب سلیمانی، حبیب‌الله تیموری ماسوله، دکتر مهدی تقوی، دکترعلی ثقفی، حسن سجادی‌نژاد، جلیل شرکاء، غلامرضا حیدری خوئی، داود خمارلو، سیامک خاکسار، حسن حیاط شاهی، اله ویردی رجایی سلماسی، دکتر ذبیح‌الله رضایی، احمد زینی، محمدمهدی سمیعی، دکتر رضا شباهنگ، اسماعیل عرفانی، عزیز عالی ور، مصطفی علیمدد، بهروز عراقی، عظیم عظیمی، بهرام فتحعلی، احمد فاطمی، هوشنگ قزوینی، نظام‌الدین ملک‌آرایی، رحیم رضازاده ملک، نصرالله مختار، جواد مجذوب، منوچهر ملکیان بهرام موحدی، رسول محمدی سالک، رضا میرآفتاب زاده ، دکترعزیز نبوی، پرویز نبوی، دکتر رضا نظری، حسین هنرمند، دکتر علی وثوق، بهروز وقتی را ارج نهاده و از آنان به نیکی یاد کنیم.
