امل جهانمیری دانشجوی دانشگاهSFU الهام بخش دیگران برای اعطا کردن
شهرگان: جغرافیای انسانی، زمین است. بی‌مرز و خط کشی. ورای هر زبان و ملیتی، هرجا که انسان به انسان نیازمند است، خاک و مذهب و جنس، رنگ می‌بازد. امل جهانمیری و تیم‌اش در روز ۲۵ دسامبر به بهانه‌ی کریسمس، از یک تجربه موفق و زیبای انسانی زیستن، به‌اندازه‌ی توانش بدون هرگونه شعار و اما و اگر، سربلند گذر کرد. او و تیم همراهش، پیشگامی شیوه‌ا‌ی از کمک‌رسانی را بدون وابستگی به موسسه و نهادی تجربه کرد تا نشان دهد در روزها و مناسبت‌هایی دیگر نیز می‌توان شیوه انسانی زیستن در جغرافیای فرا- مرزی انسانی را آزمود. در این تجربه‌ها و آزمون‌هاست که حس انساندوستی فرصت و شانس رشد و نمو بهتر و سالم‌تری می‌یابد و در استمرار به یک شیوه‌ی عمل تبدیل می‌شود.
به امل، تمامی دوستان، اعضای خانواده و دیگر وابستگانی که او را در این تجربه یاری رساندند، سپاس می‌گوئیم که انسان بودن را اعتبار می‌بخشند.
امل جهانمیری – دانشجوی جرم شناسی دانشگاه SFU و مبتکر جمع آوری لباس برای خانواده های نیازمند
در زیر ترجمه‌ی آزاد از گزارش تلویزیون CTV پیرامون این اقدام امل جهانمیری و تیم یاری‌رسانش را می‌خوانیم:
[برای یک دانشجوی دانشگاه سایمون فریزر ونکوور – کانادا، اعطا و هدیه دادن به جامعه در روز کریسمس، هدفی بود که پس از سال‌ها در نهایت امسال طرح آن به اجرا درآمد.
امل جهانمیری، دانشجوی سال چهارم جرم‌شناسی، روز کریسمس را با دوستانش سپری کرد تا به توزیع بسته‌های لباس و دیگر ملزومات مورد نیاز خانواده‌های نیازمند و بی‌خانمان بپردازد.
جهانمیری می گوید: «از اول ماه دسامبر شروع به جمع آوری اقلام اهداشده از طرف دوستان و فامیل کرده‌ام. اقلام سپس به دقت مرتب، بسته بندی و نگهداری شده، و توسط یک کامیون‌دار داوطلب، به نقاط مختلف اهدا شده‌است.
وقتی از جهانمیری سئوال شد چرا به انجام این کار می‌پردازد، پاسخ داد: «چرا که نه؟»
او گفت: «هر سال در وسط زمستان وقتی من سعی می کنم به خواب بروم و احساس می‌کنم دارم یخ می‌زنم، در حالیکه زیر یک سقف هستم، بخاری و پتو هم دارم، تعجب می کنم که چگونه بسیاری از مردم در هوای سرد واقعاً هیچ چیز ندارند».
جهانمیری که هیچگونه رابطه‌ای با سازمان‌های خیریه ندارد و به موسساتی متصل نیست، می گوید: او سال‌ها بود که می خواست دست به این اقدام بزند، اما برنامه پر مشغله‌اش همیشه عامل بازدارنده بوده است. اما امسال، او احساس کرد زمان اجرای طرح فرارسیده‌است.
او گفت: «ما به عنوان یک انسان، ما به عنوان یک جامعه، خیلی چیزها برای اعطا کردن داریم. همه‌ی ما چیزهایی در کمدهای لباس‌مان داریم که لازم‌شان نداریم و می توانیم آنها را اهدا کنیم. فقط ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می‌کشد تا آنها را بازبینی کنیم و برای استفاده کسی دیگر کنارهم قرار بدهیم. بنابراین من تصمیم گرفتم تا امسال آن کس باشم»
جهانمیری در مجموع، ۲۵جعبه شخصی برای خانواده‌های نیازمند و تعداد ۲۱۰ کیسه لباس تهیه کرد. او همچنین ۱۵ جعبه اسباب بازی جمع‌اوری و بسته‌بندی کرد.
او می‌گوید: «همه چیز را سازماندهی کردن یک کار دلهره‌آور و خسته کننده‌ای بود، اما ارزش آن را داشت. این نیمی از یک فرایند بود، و زمان طولانی‌ای را به خود اختصاص داد، اما فقط با دیدن لبخند بر روی لب‌ها، بهای کار ما پرداخت شد».]
منبع انگلیسی: CTV News
آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:
هادی ابراهیمی رودبارکی؛ شاعر، نویسنده و سردبیر هفته‌نامه شهرگان آنلاین؛ متولد ۱۳۳۳- رشت و ساکن کانادا - استان بریتیش کلمبیاست.
فعالیت ادبی و هنری او با انتشار گاهنامه فروغ در لاهیجان در سال ۱۳۵۰ شروع شد و شعرهای او به تناوب در نشریات نگین، فردوسی، گیله‌مرد، گردون، شهروند کانادا و شهرگان ونکوور چاپ و منتشر شد.
ابراهیمی همراه با تاسیس کتابفروشی هدایت در سال ۲۰۰۳ در نورت ونکوور، اولین انجمن فرهنگی-ادبی را با نام پاتوق فرهنگی هدایت در همین سال به‌همراه تعدادی از شاعران و نویسندگان ایرانی ساکن ونکوور راه‌اندازی کرد که پس از تعطیلی کتابفروشی هدایت در سال ۲۰۰۷ این انجمن با تغییر نام «آدینه شب» برای سال‌ها فعالیت خود را بطور ناپیوسته ادامه داد.
هادی ابراهیمی رودبارکی از سال ۲۰۱۰ رادیو خبری فرهنگی شهرگان را تاسیس و تا سال ۲۰۱۵ در این رادیو به فعالیت پرداخت.
از ابراهیمی تاکنون دو کتاب شعر منتشر شده‌است:
«یک پنجره نسیم» - ۱۹۹۷ - نشر آینده - ونکوور
«همصدایی با دوئت شبانصبحگاهی» نشر بوتیمار - ایران
