بر فرازِ سبزۀ نوروز
شبانه بود وُ ماه
که می سرودم وُ برف
و روز سرد آمد وُ آفتاب مرا سوزاند
با آسمان آبی‌ام که ترانه‌های شاد ِ پرندگانم را
بر پرچین‌ها و چمن‌ها
ساز ِ آشنایی‌های ِ پر برگ و بار می‌کرد
تا میوه‌های جوانی‌ام را
در سبد ِ شعر و غنای دیرینم
به منزلگاهان آریایی بیاورم
و مژده دهم ماهی را
که بر فراز سبزۀ نوروز
بهارم را
به هدیه می‌آورد
آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:
