به جنبش اجتماعی ۱۵$ بپیوندیم!
ما شهروندان ایرانی – کانادایی و مهاجرین و پناهندگان تازه‌وارد ایرانی که از دستاوردهای مبارزاتِ اجتماعی و مدنی پیشینیان و مردم ساکن کانادا در عرصه‌های گوناگون بهره می‌بریم، اینک نوبت ما‌ست که به همراه مردم بومی و سایر شهروندان کانادا برای حفظ دستاوردهای مبارزات اجتماعی این کشور و بهترشدن شرایط کار و زندگی به‌جنبش اجتماعی موجود برای ارتقاء سطح دستمزد به ۱۵ دلار در ساعت بپیوندیم.
محمد صفوی
شهرگان: سیاست‌های اقتصادی – اجتماعی محافظه کارانه‌ی دولت هارپر در کانادا و دولت بی‌سی لیبرال کریستی کلارک در استان بریتیش کلمبیا، باعث شدت‌یابی روند نابرابریهای اقتصادی شده است.* کشور کانادا که زمانی سیاست‌های دولت رفاه و خدمات اجتماعی‌اش برای برخی ازمردم جهان مثال‌زدنی بود، طی یک دهه گذشته با چرخش ۱۸۰ درجه‌ای، بخش مهمی از دست‌آوردهای اجتماعی آن از جمله آموزش و بهداشت عمومی و حقوق کارگران به‌واسطه اعمال سیاست‌های غیر‌دمکراتیک اقتصادی مورد تعرض گسترده قرارگرفته است. تحت سیاست‌های ماوراء راست دولت هارپر، در حوزه داخلی شاهد هر چه گسترده‌تر شدن شکاف فقر و ثروت و به‌همراه آن شاهد تخریب گسترده‌ی محیط زیست هستیم. در حوزه خارجی نیز با سمت‌گیری سیاست‌های جنگی و نظامی و حمایت از جنگ افروزان، چهره این کشور زیبا در نزد مردم صلح‌دوست و ترقی‌خواه جهان به‌شدت آسیب دیده است! نتیجه چنین سیاست‌هایی که در خدمت یک درصدی‌های فوق ثروتمند کانادا بوده است به‌شکل بی سابقه‌ای فشار و رنج مضاعف را به اقشار پایین و متوسط جامعه منتقل کرده است. دراستان بی سی و ونکووربزرگ نیز سیاست‌های دولت دست راستی کریستی کلارک که از جانب فوق ثروتمندان این استان از جمله بزرگترین ثروتمندان ایرانی – کانادیی و چینی – کانادایی، مورد حمایت مالی و سیاسی گسترده قرارگرفته است، بیشترین فشارها را به اقشار کم‌درآمد جامعه وارد کرده است. علاوه بر این، سیاست خصوصی‌سازی بی‌رویه دولت کریستی کلارک بیشترین صدمه را به خدمات اجتماعی و آموزشی و بهداشتی این استان وارد ساخته است. وضعیت بیمارستان‌های ونکوور بزرگ هیچگاه چنین بحرانی نبوده است که فرد بیمار برای دیدن پزشک در بخش اورژانس بیمارستان‌ها گاهی تا شش ساعت در حالی‌که از درد به‌خود می‌پیچده و تا آستانه بیهوشی و مرگ پیش می‌رود، منتظر بماند! کلاس‌های درسی دانش‌آموزان این استان و شرایط کار معلمان هیچگاه تا این اندازه از جانب دولت فدرال و محلی زیر فشار نبوده است! کودکان دارای چا‌لش‌های فکری تا این میزان نگران‌کننده، بی‌بهره از کمک‌های معلم‌های متخصص نبودند! فهرست قیمت مواد غذایی و مسکن نشان می‌دهند، ونکوور بزرگ هیچگاه شاهد اوج‌گیری این میزان گرانی بی‌سابقه مواد غذایی و مایحتاج عمومی و مسکن نبوده است! در چنین شرایطی میزان کنونی حداقل سطح دستمزد که در حال حاضر ۱۰ دلار و ۲۵ سنت در ساعت است، مطمئناً برای یک زندگی عادلانه و معمولی در ونکوور بزرگ کافی نیست. تاسف بار اینکه، دستمزدهای کارگران مهاجر و یا پناهندگان تازه‌وارد از این سطح اندک نیز پایین‌تر است. نگارنده این سطور، که از نزدیک با برخی ازافراد شاغل در فروشگاه‌های ایرانی یا چینی یا در شرکت‌های ساختمانی و تعمیراتی و نقاشی ساختمان یا با افردی در مزارع کشاورزی کار می‌کنند گفتگو کرده است، مشخص شده است که به کارکنان این فروشگاه‌ها و شرکت‌ها کمتر از میزان حداقل سطح دستمزد پرداخت می‌شود! ساعات کار این افراد غالباً طولانی‌تر از ۸ ساعت کار در روز است. این کارگران از مزایای شغلی مناسب بی‌بهره‌اند. آنها از بیمه‌های تکمیلی برای خرید دارو و خدمات دندانپزشکی و بیمه حوادث شغلی و حقوق مرخصی و زمان استراحت کافی د‌رحین کار و پرداخت دستمزد اضافه‌کاری برخوردار نیستند! میزان سطح دستمزد این افراد که معمولا به‌اجبار و به‌صورت روش نا‌عادلانه روز‌مزدی از جانب برخی صاحبان کار تعیین شده است، در بسیاری موارد از میزان حداقل سطح دستمزد فعلی نیز کمتر است! برخی از کارگران کشاورزی و فصلی «موسوم به “کارگران خارجی”» که دولت به‌مدت معینی به آنها برای کار در مزارع کشاورزی یا برای دامداری اجازه اقامت موقت در کانادا میدهد، وضعیت دستمزد و مزایای آنان به‌مراتب بدتر است. برخی از این “کارگران خارجی” برده‌وار در مزارع اطراف ونکوور بزرگ شب‌ها را یا در طویله‌ها کنار حیوانات سپری می‌کنند یا در گوشه‌ای از انبارهای غله، شب را به صبح می‌رسانند!
در چنین شرایط نا‌مناسبی تمام شاخص‌های اقتصادی و پژوهش‌های نهادهای مستقل و مدنی در ونکوور بزرگ نشان می‌دهند که دستمزدهای ۸ و ۹ و ۱۰ دلار در ساعت مطمئناً برای داشتن یک زندگی معمولی کافی نیست. طبق آخرین گزارشی که در ۲۹ آوریل ۲۰۱۵ توسط یک نهاد مدنی** در ونکوور منتشر شده است نشان میدهد میزان دستمزد کنونی باعث فقیرتر شدن تعداد بیشتری از خانوادها، خصوصاً خانواده‌های تک سرپرست شده است. بر اساس این گزارش دستمزد منصفانه‌ای که بتواند نیازهای حداقلی یک خانواده شامل دو سرپرست و دو کودک را تامین کند می‌بایست ۲۰ دلار و ۶۸ سنت در ساعت برای هریک از سرپرستِ خانواده باشد. طبق این گزارش فقر و گرسنگی در میان کودکان استان بریتیش کلمبیا بیشترین میزان در کانادا است. از هر ۵ کودک ۱ کودک در فقر است که در مجموع شامل ۱۸۰ هزار کودک می‌شود که در نتیجه هر روزه هزاران کودک، گرسنه به مدرسه می‌روند!*** وجود چنین آمار اسفناکی و چنین رفتاری با کودکان برای یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیا باعث شرمساری است! عجیب‌تر اینکه علیرغم هشدارها و اعتراضات مکرر نهادهای مدنی، دولت محلی خانم کریستی کلارک، هیچ راهکار جدی برای فقرزدایی کودکان در این استان ارائه نداده است! برای تغییر چنین شرایطی، طی دو سال اخیر در کانادا و استان بریتیش کلمبیا جنبش‌های اجتماعی به‌عنوان یک راهکار جدی و مسئولانه، فعالیت‌های صلح‌آمیز مدنی و موثر خود را علیه نابرابریهای اقتصادی موجود و سیاست‌های نئولیبرالی و محافظه‌کارانه دولت هارپر و دولت محلی کریستی کلارک سازماندهی کرده‌اند. یکی از این تلاش‌ها، مبارزه برای ارتقاء سطح دستمزد به میزان ۱۵دلار در ساعت است که در ماه‌های اخیر فعال‌تر به میدان آمده است. در حال حاضر در سطح این استان از ماه‌های گذشته فدراسیون کارگران استان بریتیش کلمبیا – خصوصاً کمیته جوانان این کنفدراسیون کارگری همراه با دیگر مدافعان حقوق کارگران تلاش اجتماعی گسترده‌ای را برای ارتقاء سطح دستمزد به ۱۵ دلار در ساعت در دستور کار خود قرار داده‌اند. هم‌اکنون این تلاش اجتماعی به‌صورت اعتراضات خیابانی یا بصورت ملاقات با نمایندگان پارلمان در این استان در جریان است. این جنبش اجتماعی طی فعالیت کوتاه مدت خود با برخورد مثبت اکثریت مردم این استان روبرو بوده‌است. از این جهت جامعه زحمتکش و فعال ایرانی مقیم ونکوور که بخش وسیعی از آن با حداقل دستمزد یا کمتر از آن کار می‌کنند و از گرانی و کمبود در رنجند به سهم خود می‌بایست در این جنبش اجتماعی و مدنی فعالانه مشارکت داشته باشند. تجربه‌های جنبش‌های اجتماعی در کانادا و امریکا مانند جنبش علیه نژاد‌پرستی، جنبش داشتن حقوق کامل شهروندی برابر برای همه، جنبش زنان، جنبش برای داشتن اتحادیه‌های کارگری و حق چانه‌زنی، جنبش برای داشتن خدمات اجتماعی و بهداشت عمومی، جنبش رنگین کمانِ دگرباشان جنسی و ترانس جندرها، جنبش محیط زیست و جنبش مردمان بومی این کشور نشان می‌دهند هرگاه مردم برای بهتر شدن زندگی خود و رفع تبعیض متحدانه به هم یاری رسانده‌اند، زمینه مناسب برای تغییرات مثبت اجتماعی و بهترشدن زندگی همه افراد فراهم شده است. به‌همین خاطر ما شهروندان ایرانی – کانادایی و مهاجرین و پناهندگان تازه‌وارد ایرانی که از دستاوردهای مبارزاتِ اجتماعی و مدنی پیشینیان و مردم ساکن کانادا در عرصه‌های گوناگون بهره می‌بریم، اینک نوبت ما‌ست که به همراه مردم بومی و سایر شهروندان کانادا برای حفظ دستاوردهای مبارزات اجتماعی این کشور و بهتر شدن شرایط کار و زندگی به‌جنبش اجتماعی موجود برای ارتقاء سطح دستمزد به ۱۵ دلار در ساعت بپیوندیم.
در حال حاضر تارنمای کنفدراسیون کارگران استان بی‌سی در نخستین گام برای سازماندهی اجتماعی ارتقاء سطح دستمزد به ۱۵ دلار، صفحه‌ای را اختصاص داده است که افراد با مراجعه به آن می‌توانند با نام نویسی خود از این مبارزه حمایت نمایند. در ضمن کنفدراسیون کارگران بی سی برای پیشبرد فعالیت‌های خود در این زمینه نیاز‌مند افراد داوطلب نیز است که بتواند این مبارزه مهم را تا کسب پیروزی به سرانجام برساند.
————————————————————————
پی‌نوشته‌ها:
* برای کسب اطلاعات آماری در این مورد رجوع کنید به مطلب ارزشمند «روند نابرابریهای اقتصادی در کانادا»، غلامحسین دوانی. شهروند بی سی. شماره ۱۳۴۲. صص ۱۷، ۱۸ و ۱۹
** http://www.Livingwageforfamilies.ca
*** http://www.vancouversun.com/news/Hundreds+thousands+kids+school+hungry/9177830/story.html
آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:
