«خوزستان تشنه است»
امروز سرزمین من و زادگاهم که پر آب ترین رودخانه های کشور در آن جاری بود و کارون زیبایش به عنوان تنها رودخانه قابل کشتیرانی ایران از بی آبی حال حزن انگیزی دارد. اینکه اقلیم نیمه خشک ایران چند سالی است که مواجهه با خشکسالی می باشد، اینکه آب به عنوان یک عنصر زیست بشری و ثروت ملی یک موجودیت بدون مرز و تبعیض است، اینکه بخشی از آب سرشاخه های رودخانه های جاری در خوزستان ضرورت دارد به بخش کویری کشور برای تامین شرب انتقال داده شود، بدون هیچ تردیدی مشکل اصلی و مورد اعتراض سرزمین خوزستان و مردم خونگرم آن نیست. آنچه امروز بیش از همیشه مردم خوزستان و به خصوص بخش جنوب غربی آن را آزار می دهد و صدای اعتراض به حق آنان را موجب شده سیاست های مخرب تبعیض آمیز و در تعبیری دیگر نوعی از پاکسازی قومی و وادار سازی بخشی از مردم در مناطق عرب نشین غرب خوزستان به کوچ اجباری است. متاسفانه در ساختار جمهوری اسلامی حکومتگران دیگر حتی به حفظ موجودیت ملی آن هم توجه ندارند و در کنار فساد نهادینه شده ساختار رانتی ـ نئولیبرالی حاکم که منافع طبقاتی الیگارشی را مدنظر دارد، باندهای قدرت با نگاه قومی چه به لحاظ منابع انرژی و چه منابع آبی مثل مهمان ناخوانده از سفره همیشه گشوده خوزستان چنان برداشت می کنند که برای میزبان حتی لقمه یی باقی نمی گذارند. این سیاست مخرب که امروز به مرز فروپاشی اقلیمی خوزستان کشیده شده و معروف ترین تالاب های آن را کاملا خشک کرده است، زیست انسانی میلیون ها ساکنین تاریخی این مناطق را به خطر انداخته است.
مردم، خلق ها و قومیت های تاریخی ساکن خوزستان همیشه در کنار هم در صلح و آرامش زندگی کرده اند و این استان به عنوان قلب اقتصاد ایران لازم است که هم چنان بدون تنش و در ثبات کامل باشد. سیاست تشنه نگه داشتن خوزستان یک سیاست مخرب و ضدمنافع ملی است که مصداق واقعی شلیک به «قلب میهن» می باشد. صدای اعتراضات مردم مناطق بی آب شده خوزستان اگر امروز شنیده نشده و به آن توجه لازم مبذول نشود، بدون شک فردا بسیار دیر است. مطالبات اقتصادی و محیط زیستی مردم محروم این مناطق که استراتژیک ترین منطقه ایران می باشد، را نمی توان و نباید با حربه شکست خورده سرکوب و نگاه امنیتی پاسخ داد. سیاست بازانی که انبار غله ایران را امروز به کویری خشک تبدیل کرده اند با آتش بازی می کنند و نه تنها به این استان لطمات جبران ناپذیر می زنند که خواسته یا متوهمانه موجب به خطر افتادن تمامیت ارضی کشور هم می شوند. آنان اگر فکر می کنند که می توانند مسیر اعتراضات را به سمت منازعات قومی در چارچوب دوگانه عرب علیه فارس هدایت کرده و از حس ناسیونالیستی پان ایرانیستی برای بقای خود استفاده کنند، دچار همان خطایی می شوند که محافل تجزیه طلب دنبال می کنند. خوزستان آب ندارد، خوزستان هوا ندارد، خوزستان رفاه ندارد و خوزستان سرشار از نداردهایی است که دیگران از آنان ستانده اند، قبل از اینکه دیر شود، قبل از اینکه فرصت ها بسوزد حال هورالعظیم، تالاب شادگان، حقابه نیشکر هفت تپه، کارون خشک شده و جای جای خوزستان زخمی را دریابید. همبستگی ملی با مطالبات به حق مردم محروم و مورد مجازات خوزستان امروز یک مطالبه سراسری است، همانگونه که در جریان جنبش کارگری هفت تپه حمایت سراسری مردم ایران را به دنبال داشت امروز هم دستان نیاز و حمایت جهت همسویی و همبستگی مردم خوزستان به سمت همه هموطنان خود دراز شده است. این دستان را باید فشرد و یک صدا علیه سیاست های مخرب و ضدمنافع ملی سیاست بازان فاسد و غیرمردمی اعتراض کرد، خوزستان امروز به حمایت سراسری ایران نیاز دارد. مردم ایران و هموطنان عزیز فراموش نکنید تشنگی امروز خوزستان فراتر از موضوع خشکسالی است و تابع یک سیاست به تعبیر رفیق همشهری بزرگمان «احمد محمود» نویسنده زحمتکشان، سیاست «زمین سوخته» را دنبال می کند، به این سیاست یک صدا «نه» بگوییم.
۱۴۰۰/۴/۲۶
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
اردشیر زارعی قنواتی نویسنده و روزنامه‌نگار؛ روشنفکر و فعال سیاسی، تحلیل‌گر سرشناس ایرانی در حوزه‌ی مسایل سیاسی و بین‌الملل است. از او مقالات فراوانی در نشریات ایران از جمله شرق و اعتماد و سایتهای معتبر خارج از کشور منتشر شده‌است.
