UA-28790306-1

صفحه را انتخاب کنید

دور. . . دور. . . دور

دور. . . دور. . . دور

دور . . .

       دور . . .

                 دور . . .

از دسترس کابوس

از هلهله‌ها و فریادهای کرایه‌ای

از سیاحتِ مفلوجِ چهارپایان

بر سیم‌های خاردار « بله ، بَه بَه  همینطور است»

دور . . .

      دور . . .

              دور. . .

                      از لانه‌ی زنبور

                      زنبور‌های پیر و جوانِ کور

دور . . .

        دور . . .

                دور . . .

                         از طلسم

                         از الگو

                         از فرمول

کِرم، در پوکیِ محبت‌هایشان

                                  ضیافت داشت

با آن چشمانِ گسِ نارس

و عشق‌های تقلبی منجمد

چون درختِ کفر

ریشه‌هاشان به زمین نمی‌رفت

و بر سطح خاک

                   می‌خشکیدند

 

با کمکِ فرضی تاریکی

امیدِ حضور بسته بودند

در تعطیلاتِ مورچگان!

بوی قصرهای کلماتِ الکلی‌شان . . .

انگار از لخته‌های لجن بود

                              قصرهاشان

نسیم . . . ؟

در پنجره‌هاشان رسوب می‌کرد!

گیسوی نور را می‌کشیدند

و فرار می‌کردند

و در بن‌بستِ خود، پشتک می‌زدند!

گفتم

« شهرت شاخ می‌شود

 و از سرهاشان چند شاخه بیرون می‌زند

 گوزن‌های تهی شاخه !

 آدم کوچولوهای آسمان نشناس

 با آن تعارفاتِ مداربسته‌ی لیز!»

شهرِ پُر شیطان

شهرِ پُر شیطان

شهاب می‌بارد

                 به جای باران

شهر پُر شیطان . . .

.  .  .

تنهایی چیست ؟

کوهی از کفِ صابون است

که من در حباب‌هایش فوت می‌کنم

                                         هر صبح ؟

و شب در آن حمام می‌کنم . . . حمام ؟

یا آن رشته‌های مرتعش نور است ؟

که چون رگ‌های عصب

                            ریشه دوانده است

                            در سرتاسر درختِ زندگانی من

                            که خون تو . . . در پای آن جاریست

خورشید ؟

دنبالِ سفینه‌ام گریه می‌کند

                             هر شب

هر صبح، نور

پشتِ پنجره‌ام پَرپَر می‌زند

                              که بیاید تو !

سحر خودش

براده‌های خورشید را

بر پشتِ بامم . . . می‌پاشد

این جا

بوی هرچه یاد است

باید مچاله کنی

و پرت کنی . . . پشتِ افق !

و شبِ لوله شده را

برای آنکه بید نزند

باز کنی گاهی

                و آفتاب بدهی !

آنگاه

خیره شوی

در حجم نمایش جلبک‌ها

که دراز  دراز

                   پهلو به پهلو می‌شوند

                   و باور می‌کنند جریان این است !

و دستی به پوزخندت بکشی

و عریان

        عریان

              بدَوی بر برکتِ بوی گندم

.  .  .

آه سوزن !

تو همان کوه نیستی

که من هزار مرتبه

                    افتادم و غلتیدم

                                    تا تو را فتح کنم ؟!

ای باریکه آب !

تو همان دریا نیستی

که من از وحشتِ توفانت

خدا به خدا

          کشتی نوح التماس می کردم ؟!

و آن مزار

چه دور شد . . . دور

افتاد در چاهی انگار . . . پشتِ زمان !

او ؟

این جاست

از ورید‌های من

                    کمی نزدیک تر!

هان ؟

در سفری به قاره‌های کشف نشده‌ی درونی‌ام

                                                     یافتمش !

شگفت نیست این ؟

شگفت نیست این ؟

که عشق هر صبح

عالم را از زنبیل‌اش خالی می‌کند

                                    روی میز من

و من در چشمانش

دنیا را دور می‌زنم ؟!

.  .  .

این دیگر سلام‌های آفتابی جویندگان طلا نیست

این دیگر سایه‌های قیمتی درختان ثروتمند نیست

و آسمان گران قیمتِ سرزمین‌های غالب !

این دیگر

         تلألوء صدف

                       از نگاهِ ماهی نیست

این درکِ سوزان خورشید است

و کتابی است از

                    ورق

                         ورق . . . نور

طغیان سرعت !

آسمان اول

آسمان دوم

آسمان سوم

آسمان چهارم

آسمان پنجم

آسمان ششم

آسمان هفتم . . . شیشه‌های عرش سبز است !

                    شیشه‌های عرش  سبز است !

آه چه سبز است . . . تنهایی

اکنون

صندلی‌ام کشوری است

که کهکشانِ خود را دارد

عشق . . . خیلی کمک کرد !

 

آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:

خانه | >> واپسین نوشته‌ها

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

ویدیویی

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها: