UA-28790306-1

صفحه را انتخاب کنید

دو شعر از سیاوش شمشیری

دو شعر از سیاوش شمشیری
دو شعر از سیاوش شمشیری

سیاوش شمشیری

۱

ماهر روز همدیگر را

در آغوش می گرفتیم

به هم از احساس مان می گفتیم

ولی هر شب که به خانه برمی گشتیم

صورتک هایی که مال ما نبود

روی استخوان های صورتمان

سنگینی می کرد

و راه نفس مان را می بست و

باعث می شد

احساس خفگی کنیم

و مجبور به در آوردن شان بودیم

به اندازه ی هر قراری که باهم گذاشتیم

صورتکی رو دیوارهای اتاق مان آویزان کردیم

دو نفری که هر بار همدیگر را

در آغوش می گرفتیم

سایه ی چهار نفر روی زمین می افتاد

۲

ساعت

به وقت باران

کوک شده بود

باران

به وقت پرسه

و پرسه به وقت

وقتی

که وقتی نیست

تو اشک هایت را می گریستی و

من ولی قلب م را

می گریستم

این را از اشک های قرمز من

می توانستی بفهمی

آن شب

زیر آن نم نم دلگیر

و در آن خیابانی که فهمیدم

چتر

اختراع تنهایی ست×!

آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:

>> واپسین نوشته‌ها

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

ویدیویی

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها: