شهر قصه‌ها
برای محمود استاد محمد و خاطره ی ماندگار او
شمشیر دودم سرمایه ی جهان وطن
و انگل‌صفتان بی وطن
بر گردِ گردن باریک‌تر ز موی این نسل ستم زده
بیماران‌مان را نیز آیا
از تیغ برهنه‌ی این مدعیان “مردم سالاری”
در دو سوی آبها
ایمنی نیست؟
انبار قزوین
ناصرخسرو
آنک خرده فروشان شهر
که داروی عمده فروشان کمیاب فروش را
به بهای خون پدر
به بیماران دشوار می فروشند.
دیگر کدامین رند خرابات نشین
شهر قصه‌ی ما را
به گوش این منتظران مشتاق
باز تواند خواند؟
آوخ!
اینان
زیباترینان‌مان را
به مسلخ تحریم
احتکار
سرب و باروت
و پارازیت
می فرستند.
این جان برلب رسیدگان را آیا
از حمله های بی امان مدعیان
در دو سوی آبها
گریزی نیست؟
به کدامین گناه
این ” مردم سالاروَشان
دین دار و بی دین
از هر سنخ و رنگ
عزیزترینان‌مان را
این چنین
به مسلخ بی امان مرگ می فرستند؟
شرم‌تان باد!
های، های دیوان سالان نگهبان سرمایه
در دو سوی آبها!
که جامه ی ” مردم سالاری ” به تن دارید!
بنگرید!
در هر جای این وادی طلاخیز
کابل تا کارتااژ
آنک به چشم ببینید
جوبارهای خون را
در پای این بت خونریز
با جامه‌ی مبدل “دمکراسی”!
۱۰/۵/۹۲ (۱۳/۹/۱)
