“مرگ در پاییز”
من و عمران داریم قدم می‌زنیم در خیابان انقلاب، که می‌رسیم به دروازه دولت.
می‌گوید: “این‌جا دروازه دولته، میشه از مرگ زیاد حرف زد و حتا توسعه‌اش داد، بیا ما هم از مرگ حرف بزنیم که کلید عبور از دروازه‌‌ها در ایرانه!”.
شروع می‌کنیم از مرگ حرف زدن تا می‌رسیم به پرویز شاپور.
می‌گویم او در جایی نوشته بود: “آدمی یک عمر انتظار می‌کشد تا یک روز بمیرد.”
عمران ریز ریز می‌خندد و خنده‌اش را می‌فرستد برای برگ‌های زرد درختان، بعد من را مخاطب قرار می‌دهد و می‌گوید: ” همیشه بعد از مردن آدم است که همسر محترمه به فکر می‌افتد تا برای او در روزنامه آگهی مجلس ختم چاپ کند و تیتر هم زده و بنویسد: بی همگان پسر شود/ بی تو پسر نمی‌شود”.
حالا من می‌زنم زیر خنده، که عمران هم شریک خنده‌ام می‌شود در پاییزی که دارد شانه به شانه ما قد می‌کشد، می‌گویم :
” از تو شنیدم، روی سنگ قبر آدم بسیار فاضلی!!! نوشته شده بود، شرح احوالات مرحوم با مقدمه‌ی سعید نفیسی.”
یک لحظه چشمان او نور می‌گیرد و می‌گوید:
” امروز افتادی سر لج و طنز، می‌دانم دنبال مسما می‌گردی! بچسب به سنگ قبر سعید امامی که برای این یکی سنگ تمام گذاشتند و با خط نستعلیق نوشتند : النظافته من الایمان…”
“از فیس‌بوک رضا عابد”
آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:
رضا عابد (اصلان عابری زاهد) (زادهٔ ۲۲ تیر ۱۳۳۵) در لاهیجان نویسنده، شاعر و منتقد ادبی ایرانی است. او از اعضای کانون نویسندگان ایران است.
زندگی‌نامه
رضا عابد دورۀ دبستان و دبیرستان را در لاهیجان گذراند. در دوران تحصیل در دبیرستان به شعر و ادبیات علاقه‌مند شد و در سال ۱۳۵۱ پس از مقام آوردن در مسابقات استانی شعرها و داستان‌های او در نشریات محلی و استانی منتشر شد.
وی پس از اتمام دورۀ دبیرستان در رشته ریاضی و ادامه دوران تحصیلات دانشگاهی، شعر و نقد ادبی او در نشریات مختلف (باران، بازار و رستاخیز جوان) به چاپ رسید. او در سال ۱۳۵۸ به عنوان دبیر ریاضی در آموزش و پرورش لاهیجان مشغول به کار شد و در سال ۱۳۶۳ از آموزش و پرورش لاهیجان به اجبار بازخرید گردید. او پس از محکومیت به انفصال دائم از خدمات دولتی مجبور به کار در بخش خصوصی و کارخانه‌ها گردید و با تکمیل تحصیلات در زمینۀ مدیریت صنعتی، مدیریت یک واحد تولیدی را تا سال ۱۳۷۶ به عهده داشت و پس از آن به شغل آزاد مشغول شد.
از رضا عابد آثار گوناگونی در مجلاتی چون: نقش قلم، پیام شمال، گیله وا، تکاپو، دنیای سخن، فرهنگ و توسعه، نقد نو، فصل سبز، ادبستان، کتاب ماه کودک و نوجوان، عطر شالیزار، تجربه، نوشتا، ماهنامۀ ادبی و فرهنگی سخن، کتابستان، مجلۀ زنان، اندیشۀ آزاد و پیام داستان منتشر شد.
وی در سال ۷۸ در روزنامۀ محلی کرج، رایزن جوان، به نوشتن طنز می‌پرداخت. در همان زمان در چندین برنامه رادیو کرج و رادیو ایران به عنوان کارشناس نقد ادبی در زمینه ادبیات کودکان و نوجوانان نیز فعالیت داشت و در چندین برنامۀ آقای رشید کاکاوند نیز به عنوان داستان‌نویس و منتقد ادبی شرکت داشت.
او در سال ۱۳۹۷ از اعضای هیئت ایرانی شرکت‌کننده در جشنوارۀ گلاویژ اقلیم کردستان بود و مقاله‌ای با عنوان «در شکوه شهادت روشنفکری» را در یکی از پانل‌های جشنواره قرائت کرد. متن این مقاله در چند سایت معتبر ایرانی و خارجی من‌جمله سایت شهرگان ونکوور کانادا و سایت حضور و همچنین در مجله‌های شهروند بی‌سی و عطر شالیزار منتشر شد.
رضا عابد پایه‌گذار چندین محفل ادبی و هنری در سطح کرج بوده‌است که از آن بین می‌توان به انجمن ادبی قلم و قطره اشاره کرد. او سخنرانی‌های زیادی در زمینۀ نقد ادبی در تهران و کرج و رشت و لاهیجان و سایر شهرستان‌های ایران انجام داده‌است. این فعالیت به صورت مستمر در «انجمن صنفی مترجمان استان البرز» انجام پذیرفته‌است. گزارش این سخنرانی‌ها در سایت‌هایی مانند سایت «انجمن صنفی مترجمان استان البرز»، «حضور» و «شهرگان» آمده‌است.
آثار:
کتاب
• مجموعه داستانی تابلویی برای محله – تهران: قصیده: ۱۳۷۸.
• رمان گیلان شاه – تهران: ۱۳۷۸.
• کتاب ده نقد – تهران: هزار آفتاب: ۱۳۹۶.
رضا عابد چندین آثار چاپ شده‌ی داستان، شعر، نقد، مقاله و ترجمه دارد.
