هفت شنبه‌های بلوچ

روز مشترک زن و مادر

امسال، حضرت رهبر در روز مشترک «زن – مادر» یک بار برای همیشه مسئله زن را با سخنرانی حل فرمودند. در این سخنرانی ایشان خط بطلانی بر برابری زن و مرد کشیدند و فرمودند که برابری گاهی حق و گاهی باطل است و آنچه حق است، عدالت است.

همه ما می‏دانیم که در نظام جمهوری اسلامی عدالت در مورد زنان بسیار رعایت می‏شود. ممکن است در بین شما خوانندگان عزیز، خانم‏ها و آقایانی باشند که به قانون اساسی اشاره بکنند و بپرسند که پس چرا یک زن اجازه ندارد رئیس جمهور بشود. خود حضرت رهبر در نطقشان به زیبایی پاسخ اینگونه خوانندگان را دادند:

«با کدام منطق باید زنان، که خداوند آنان را از لحاظ جسمی و عاطفی برای منطقه ویژه‏ای از زندگی آفریده است در عرصه‏هایی وارد کنیم که آنها را دچار رنج و سختی می‏کند؟»

خوب ملاحظه می‏فرمایید که وقتی خداوند زنان را از لحاظ جسمی و عاطفی برای مردان «کشتزاری» ساخته است که هرجا که خواستند بتوانند وارد کشتزار خود بشوند، چگونه ما آنها را وارد عرصۀ ریاست جمهوری بکنیم که دچار رنج و سختی گارد ریاست جمهوری بشوند؟ فرض بفرمایید این زن که خداوند او را برای منطقۀ ویژۀ «اتاق خواب» آفریده است، وارد دفتری بشود که پرزیدنت روحانی وارد آن شده است. شوهر این زن اگر بخواهد وسط جلسۀ هیئت دولت وارد کشتزار خود بشود در آنصورت واقعاً کار دولت زار می‏شود یا نمی‏شود؟

البته که می‏شود و به همین خاطر است که بدون اینکه قانون تصریح کرده باشد ما از وارد کردن زنان در عرصۀ وزارت هم جلو گیری می‏کنیم. اگر نکنیم، کشتزار باران می‏شود. در آنصورت چنانچه صاحبان سایر کشتزارها هم قصد وارد شدن به کشتزار خود را بکنند آن وقت هیئتِ هیئت دولت دیدنی است. وانگهی وقتی مردان اجازه دارند چهار کشتزار شرعی داشته باشند و هر کدام از آن کشتزارها هم بخواهد وارد عرصه‏هایی بشود که مرتب آنجا عکاسان و دوربینهای تلویزیون حضور دارند، پدر صاحب کشتزار و خود کشتزار در «یوتوب» در نخواهد آمد؟ به همین خاطر است که حضرت رهبر فرمودند: «اگر می خواهیم نگاه ما به مسئله زن، سالم، منطقی، دقیق و راهگشا باشد باید از افکار غربی در مسائلی نظیر اشتغال و برابری جنسی کاملاً فاصله بگیریم.»

واقعاً حضرت رهبر جایی برای هیچ بحثی باقی نگذاشتند. غربیها ارزش زن را پایین آورده‏اند. زن در غرب تبدیل شده است به کالا. بلانسبتِ شما، زنها را در غرب خر کرده‏اند و از کرامت انسانی تهی شده‏اند. بیخود نیست که حضرت رهبر فرمودند: «نگاه کاسب کارانه به ظرفیت زنان در مسائل اقتصادی از جمله اشتغال و نگاه تحقیرآمیز به زن و تنزل دادن او به وسیله‏ای برای اطفای شهوات مردان، مبانی دیگری است که تفکرات غربی را درباره زنان، کاملاً ظالمانه و متحجرانه ساخته است.»

گواه این ادعا را هم به راحتی می‏شود در نامه سی و یکم نهج‏البلاغه یافت آنجا که حضرت امیر علیه‏السلام می‏فرماید: «از رأى زدن با زنان بپرهیز، زیرا ایشان را رأیى سست و عزمى ناتوان است. زنان را روى پوشیده دار تا چشمشان به مردان نیفتد، زیرا حجاب، زنان را بیش از هر چیز از گزند نگه دارد. خارج شدنشان از خانه بدتر نیست از اینکه کسى را که به او اطمینان ندارى به خانه در آورى. اگر توانى کارى کن که جز تو را نشناسد. چنان کن و کارى را که برون از توان اوست، به او مسپار، زیرا زن چون گل ظریف است، نه پهلوان خشن.»

شما به زنان غرب نگاه کنید. هیچ چیزشان به کشتزار و گل نمی‏خورد و مثل رستم خشن هستند. یک عالمه ریش و پشم دارند و هر کدام هم گُرزی حمل می‏کند. به همین خاطر هم هست که جوامع غربی عقب افتاده هستند. به همین کاترین اشتن نگاه بکنید. به این می‏گویند زن؟ با او می‏شود مشورت کرد؟ ظریف که هیچ، حضرت رهبر و تمام علمای کرام ما را منتر خودش دارد. این چه کشتزاری است؟ خدا پناه بدهد که صاحب این کشتزار چطور وارد کشتزار خودش می‏شود.

به همین خاطر حضرت رهبر درست و به جا در «تبیین دومین الزام دستیابی به راهبرد صحیح در مسئله زن» (جمله مال خود آقاست. ایرادی در آن می‏بینید تشریف ببرید به خودشان بگویید!)، تکیه بر متون اسلامی را ضروری خواندند.

حالا این وسط هم یک عده پیدا می‏شوند به مسائل بسیار کوچکی در متون اسلامی پیله می‏کنند. مثل نصف بودن دیه زن، نصف مرد ارث بردن، شهادت دو زن برابر یک مرد و یا اینکه حق طلاق در دست مرد است.

اینها در برابر بلاهایی که غرب سر زن در آورده است هیچ هستند. اسلام نفقه دادن به زن را وظیفه مرد دانسته در حالی که در غرب زن بیچاره برای صبحانه و نهار و شام خودش خودش باید برود کار بکند. شوهرش را خودش می‏تواند طلاق بدهد. بسیاری از مغرضین این را نمی‏بینند که چطور یک مرد مسلمان برای زن خودش لباس و گوشواره و انگشتر می‏خرد و فقط اشاره می‏کنند که خداوند فرموده: «آن دسته از زنان که از طغیان و مخالفتشان بیم دارید پند و اندرز دهید و (اگر موثر واقع نشد) در بستر آنها را ترک کنید و (اگر آن هم موثر نبود) آنها را بزنید!» این زدن بسیار بهتر است برای زنان نسبت به آن بلاهایی که غرب بر سر زن در می‏آورد. آن بلاها آنقدر زیاد هستند که شما به هر کدام از مؤسسات و ادارات و وزارت خانه‏های غرب وارد شوید آنها را می‏بینید. غرب پر است از زنان بلازده که خودشان هم نمی‏دانند و برای زنان خوشبخت ما که دست به خودسوزی می‏زنند و به خاطر غیرت و مردانگی و مسائل ناموسی کشته می‏شوند، دلمی‏سوزانند. به همین خاطر ما نباید نسبت به نطق آقا بی تفاوت باشیم. نباید به حرف مغرضین گوش بدهیم. باید برویم و این نطق را پیدا کنیم و بخوانیم و خودمان ببینیم که جهان به کجا می‏رود و آقا ماشاء‏الله به کجا می‏رود.

سئوال یک: چرا روز زن و مادر مشترک است؟ آیا اینجا هم باید حق زن نصف بشود؟

پاسخ: خیر حق زن هیج جا نصف نشده است. حتی آنجا هم که مغرضین به دیه و ارث و غیره و ذالک اشاره می‏کنند هم نصف نشده است. چون زنان نصف دیگرش را غیر مستقیم به صورت نفقه‏ای، خورد خورد، از مرد می‏گیرند.

و اما در مورد اشتراک روز، باید عرض کنم که در اینجا زن یعنی همان مادر و مادر هم یعنی زن، چون زنان یا مادر هستند یا در نوبت مادر شدن قرار دارند. در واقع یکی هستند و تمام و کمال یک روز کامل دارند. وانگهی اسراف در اسلام جایز نیست. شبانه روز بیست و چهار ساعت و شامل یک روز و یک شب است. روزش مال مادر است و شبش مال زن. که در روایات هم هست و عقل سلیم هم همین را می‏گوید که شب برای کشتزار بسیار مفید است.

سئوال دو: اگر زنی خودش کار می‏کند و پول در می‏آورد و احتیاجی به نفقه ندارد آیا دیه و ارثش کامل است و می‏تواند شوهرش را طلاق بدهد و چهار تا شوهر انتخاب کند؟

پاسخ: خیر. زن گل است و همانطور که حضرت رهبر تأکید فرموده‏اند «از لحاظ جسمی و عاطفی برای منطقه ویژه‏ای از زندگی آفریده» شده است. این که می‏رود کار می‏کند اختیاری است. درآمد را باید بیاورد بدهد به شوهر و بعد از او نفقه بگیرد.