UA-28790306-1

صفحه را انتخاب کنید

«وبا» و «عبا»

آن‌چه که پس از نزدیک به یک قرن در ایران امروز روی داد، مخرج مشترک «عبا» در بیماری «وبا» و «کرونا» در شعر زیر است. این شعر تنها در فضای مجازی به ایرج میرزا، از شاعر دوران مشروطیت و از پیشاهنگان تجدد در ادبیات فارسی نسبت داده می‌شود. در نسخه چاپی شهرگان ولی این شعر را از ایرج میرزا معرفی کرده‌ است که بدین وسیله برای پیش‌گیری از هرگونه شک و شبهه‌ای یادآور می‌شویم که نمی‌توان با قطعیت آن را به این شاعر منتقد دوران تجدد نسبت داد چون نسخه‌ای که قابل استناد باشد، یافت نشده‌. ضمن پوزش از خوانندگان عزیز لازم دانستیم تا این تصحیح را یادآور شویم.
(شهرگان)

شنیدم که رندی به عهد قدیم
بیامد به نزدیک شخصی حکیم

بگفتا تو مردی جهاندیده‌ای
در اقصای عالم تو گردیده‌ای

بفرما که در بین نوع بشر
چه دردی بود بدتر و پر خطر

شنیدم که آن شخص نیکو نهاد
جواب سوالش بدین گونه داد

بگفتا که در بین نوع بشر
دو بیماریند پر ز شر و خطر

“وبا” هست اول بلایی قدر
فتد همچو آتش به نسل بشر

و بعد از “وبا” درد دیگر “عباست”
که خود عامل درد و رنج و بلاست

چو شیطان به زیر عبا پا نهاد
عبا گشت کانون جهل و فساد

عبا را کنون پرچم جهل دان
فساد و جهالت بزیرش نهان

چو حاکم شود بر دیاری عبا
در آن نشنوی غیر صوت عزا

وبا و عبا مثل یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند

وبای جهالت ز زیر عباست
که خود منشا درد و رنج و بلاست

امان از “عبا” و امان از “وبا”
که شد ملت ما بدان مبتلا

آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:

>> واپسین نوشته‌ها

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

ویدیویی

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها: