پنج شعر از سارا خلیلی جهرمی
سارا خلیلی جهرمی متولد شهریور ۱۳۶۳ در جهرم است. او تحصیلات خود را در رشته زبان و ادبیات انگلیسی ادامه داده است و اکنون در مقطع دکتری در دانشگاه سوربن درس می‌خواند. او فعالیت حرفه‌ای خود را در حوزه ترجمه و شعر از سال ۱۳۸۲آغاز کرده است و ترجمه کتاب‌هایی از نویسندگانی چون هارولد پینتر، ریچارد براتیگان، و آدرین ریچ را در کارنامه آثار منتشر شده‌اش دارد. کتاب «سطرهای تنبل» نخستین مجموعه شعر اوست. این کتاب از نامزدهای نهایی دریافت جایزه‌ی شعر زنان ایران (خورشید) در بخش آثار منتشر نشده بوده است.
۱
آسمان که تمام می‌شود
ابرها
آوار می‌شوند
بر صدای تو که در کابل‌های تکه‌تکه جاریست
صدای تو که می‌خندد
انگارنه‌انگار آسمان تمام شده
از توی چشم‌های من سرک می‌کشد به شهر
زخم ابلهی
پبچیده در کابل‌های سفید
بعد از تلاشی محتوم
با تکثیر بی‌قراریم چه کنم
با دست‌های کهنه‌ام چه کنم
با امتداد موهوم‌شان
و درد انگشت‌های خون‌آلود
که از شانه‌هایت بریده شد.
۲
اینجا نشسته‌ای
میان ظرف‌های نشسته و مالیخولیا
و زل زده‌ای
به انگشت‌هایی که سر می‌برم
ترس برت می‌دارد
از لامسه‌ای دردناک که بر سطح تو می‌نشیند
تکان نمی‌خورد
می‌فشارد
و خون
ادامه انگشت‌های نازک زنی است
که به شکل سرانگشت‌های من
می‌ماسد در هوا
ظرف‌ها را هرچه می‌سابم
قرمزتر می‌شود
۳
از مردنت
شروع شد این چاه
زمین، تسلیم و دل‌آشوب
از مردنت
هر روز بیدار می‌شوم با خروس‌ها
سقوط می‌کنم در چاه
و فکر می‌کنم به رشد طولانی سقوط
بزرگ می‌شود چاه
قد می‌کشد به مرکز زمین
سقوط می‌کنم
به امید گدازه‌ای که بپوشاندم
۴
کافه‌ای از اهالی شهری ساحلی
با شیشه‌های عرق‌کرده
و رد شرجی بر فنجان‌هایش
قهوه‌ات را چگونه نوشیدی
که فالت کافه‌ای شناور شد
که دریا به ساحل من آورد
۵
خیابان، تکراری
عابر، تکراری
ولی عبور خیابان از عابر …
و پهن شدن اندوه در امتداد تمام خیابان
و عبور ماشین‌ها بر اندوه متصل به نسوج تن
چه آشفته است خواب‌های هر شبم از این همه عبور
