جدول مُقطّع

امیر حاجی شاهوردی

ما که راه خود را می رویم به جایی

می‌­نشینیم، درد خود را می‌­کشیم

ما که پیاله‌­هامان را در

شب‌­نشینی­‌های خاموش با آه پر می­‌کنیم

با اشک‌­هامان تلخیِ جرعه­‌ها را می­‌زداییم

چرا ستاره را درخواب­‌های ترِ ما خاموش می­‌کنید؟

خاطره را برای ما باقی گذارید

یاد، ما را بس…

اندکی شب چَره­‌ی اشک با طعم درد، حق است

ای تابان­تر از ماهروی هاتان

ظلمت را برای ما بگذارید

ما در بستر تاریکی­‌ها با عجوزه­‌های ذهن در معاشقه­‌ایم

ما که حور و غلمان و نور را پیش کشیدیم

سرزمین جنوب با خاکِ مرده، سرایِ ما

مشک و عبیر و آوازِ خنیاگر، برایِ شما

تن سرد و بوی درد و لفظِ مرگ

تنها کلماتِ جدول مُقطع ما

جدول­‌هایی پر از خانه‌های مشکی

و مربع­‌های سفید بی­‌نیاز از قلم!

ما که راه خود را می­‌رویم به جایی

می­‌نشینیم، درد خود را می­‌کشیم…