شعری از ساقی لقایی تقدیم به لاشه هاى پناهجو

پیچیده بوى مردار

در حافظه‌ى تاریخى‌ام

از هُرم دوزخ داعش

کودکم تنگ در آغوش

به یخچالهاى متحرک اتریشى درآویختم

در جست و جوى خانه‌ى امن

غافل

که تاریخ انقضاى انسان

از مفهوم مرز گذشته است.

پیچیده آیا هرگز

بوى لاشه‌ام

لاشه‌ى پناهجویم

در حافظه‌ى وجدان تو؟