UA-28790306-1

صفحه را انتخاب کنید

شعری از عبداله محمدزاده سامانلو 

شعری از عبداله محمدزاده سامانلو 

 

 

جنگ


زبان بر شقیقه
تفنگ سَرپُری ست
که جهان را به خون می کشد
و چشم ها بی اعتماد
به عهدنامه ها
به اشک ها
خیره به دست هایی که
به تناقص نشانه می روند


انگشت هایی که رقص به پا می کنند
 و چکمه هایی که
جویبار خون را شنا می کنند

من، مُرداب تن ها می بینم
رسانه های خوناشام
که پلک ها را قبض کرده اند
و موسی را
که تبر بر پشت ابراهیم
عیسی را
به گلستان کاکتوس ها می برد

جنگ موروث میمون ها نیست
اندیشه های به گِل نشسته ی
دوران جاهلیست
آن روزهایی که زیباترین ملکه ها
بر امپراتوری ها
دلقکی برای زاییدن اژی دهاک بودند
و اسب ها
کشته هایی بدون پلاک
در تاریخ خونالود انسان بودند.

۱۵/۱/۱۴۰۰

 

 

آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:

>> واپسین نوشته‌ها

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

ویدیویی

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها: