علی زندگیش عاشقانه بود
از دوستی صحبت میکنم که هر روز ما رو شاد و شیرین کرد. لبخند و خنده از نگاه علی نمیرفت. همیشه با شوق و امید به هر روز زندگی میکرد. جزو نادر آدم هایی بود که همیشه به فکر دیگران بود و به فکر ساختار سازی و درک زیبایی. وقتی خبر رو شنیدم، چهرهٔ دوستی یادم افتاد که در بدترین روزهای زندگی، شوق به هیات رو میداد. امید و روحیه دیگه پیش ما نیست، خنده پیش ما نیست، اما فکرش همیشه پیش ما هست.
یاد دوست همیشه شاد