«پایان یک توهم»
هرگونه دعوت به مشارکت در انتخابات فرمایشی توهین به شعور مردم و مخالفت با خواست مشروع اکثریت مردم کشور خواهد بود **
انتخابات در نظام اسلامی که رهبران آن همیشه خود به صراحت اعلان کرده‌اند حکومت اسلامی با دمکراسی هیچ سنخیتی ندارد، هرگز مشروعیتی در حوزه روندهای دمکراتیک نداشته و لاجرم حضور و مشارکت در آن توجیه عقلانی، اخلاقی و سیاسی نخواهد داشت. انتخابات «ریاست جمهوری ۱۴۰۰» با توجه به تجارب تاریخ چهار دهه گذشته و آنچه امروز در جامعه ایران می‌گذرد با توجه به اراده قدرت پنهان و نهادهای حاکمیتی که حتی دیگر بسیاری از محارم نظام را هم به بازی نمی‌گیرند یک نقطه عطف تاریخی در وضعیت موجود است. این به اصطلاح انتخابات نه به دلیل گزینش هفت کاندیدای بی‌اعتبار و شارلاتان از سوی شورای نگهبان که اصولا بخاطر ماهیت و ذات غیردمکراتیک و مهندسی کردن آن در خدمت تداوم وضع موجود و ادامه سیاست‌های ضدمردمی همان ساختار حاکم فاقد مشروعیت ذاتی است. چه با این هفت نفر و چه با یک فوج افراد وابسته به نظام حاکم که این دوره رد صلاحیت شده‌اند قرار نبود و نیست، هیچ تغییری در تداوم وضع موجود و روند استبدادی ساختار حاکم ایجاد کند. بعد از چهار دهه تجربه سیاسی – اجتماعی و بخصوص پس از اعتراضات دی ماه ۹۶ و جنبش آبان ماه ۹۸ دیگر بهانه انتخاب بین «بد» و «بدتر» که ماحصل سیستم دیکتاتوری، فساد سیستماتیک، برنامه های رانتی – نئولیبرالی حاکم بوده است و امروز هم که بهانه دفاع از «جمهوریت» به آن اضافه شده که اصولا از همان اوایل دهه شصت پنبه جمهوریت نظام به دلیل تثبیت حکومت اسلامی زده شد، فاقد هرگونه توجیه سیاسی و حقوقی خواهد بود.
این نمایش مضحک انتخاباتی یک سناریوی برنامه ریزی شده در راستای تداوم و تثبیت همین روند معمول حکومت اسلامی است که هر چند به زعم سناریوسازان برای یکدستی بیشتر ساختار قدرت دنبال می شود، اما این نمایشات در اصل معادلات هیچ تغییری ایجاد نکرده و شکاف‌های درون ساختار با مقاومت مردم هم‌چنان به بقای خود ادامه خواهد داد. کسانی چون امثال «فرخ نگهدار» متاسفانه در این مقطع تاریخی هم‌چنان به توهم اصلاح ساختار حاکم ادامه داده و با استفاده ابزاری از نام فدایی خلق به اعتبار این جنبش به شدت آسیب می‌زنند. کسانی که هنوز در چارچوب دوقطبی سازی‌های کاذب در رقابت بین باندهای مافیایی درون ساختار، مردم را با نفی مبارزه طبقاتی و مبارزات دمکراتیک دعوت به رای «سلبی» می‌کنند در خوش‌بینانه‌ترین حالت متوهم و اگر بدبینانه بخواهیم قضاوت کنیم دروغگو و به دنبال منافع خویش می‌باشند. طبق اولین اصل همان دمکراسی بورژوایی و صندوق رای، مردم حق تحریم انتخابات را دارند. در شرایط کنونی که همه راه‌های اصلاح درون ساختاری بسته شده است و حتی افرادی چون «میرحسین موسوی» نیز به صراحت می‌گویند به جای حمایت از این نمایشات مسخره در کنار مردم ناراضی قرار دارد، هرگونه دعوت به مشارکت در انتخابات فرمایشی توهین به شعور مردم و مخالفت با خواست مشروع اکثریت مردم کشور خواهد بود. اینکه امروز اکثریت مردم کشور مرعوب این نمایشات و سناریوهای تحقیر ملی نمی‌شوند را باید ارج گذاشت. جامعه ایرانی امروز از توهم انتخابات فرمایشی گذر کرده است و به جد می‌خواهد با عدم مشارکت و تحریم این مهندسی‌ها یک «نه» بزرگ بگوید که بزرگترین اهرم فشار بر سیستم استبدادی و فساد نهادینه شده حاکم خواهد بود و وظیفه همه فعالین سیاسی، کارگری اجتماعی و مدنی کشور حمایت قاطع از این اراده نجیبانه و آگاهانه مردم می‌باشد.
۱۴۰۰/۳/۲۳
————————–
- گزینش سوبتیترها از شهرگان است
آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:
اردشیر زارعی قنواتی نویسنده و روزنامه‌نگار؛ روشنفکر و فعال سیاسی، تحلیل‌گر سرشناس ایرانی در حوزه‌ی مسایل سیاسی و بین‌الملل است. از او مقالات فراوانی در نشریات ایران از جمله شرق و اعتماد و سایتهای معتبر خارج از کشور منتشر شده‌است.
