چند شعر از محبوبه رحیمی صفایی
۱
از کف پاهایم
برف می بارد
اما نگاه….
بارش باران چشمهات را
سپید می بارم
۹/۲/۱۳۹۳
۲
ایستگاه آخر
تکه های دلتنگیم را میپوشم
امروز
میهمان همیشه های مسافرم
۹/۲/۱۳۹۳
۳
ماه پخش
و تکه های خیال
در دستان خیس حرف
غوطه ور است
۹/۲/۱۳۹۳
۴
سرمای استخوانی
در کلافگی میله ها
خیالت…..
کفشهای کهنه ام را
بند می بافد
۱۰/۲/۱۳۹۳
۵
پیکان…
کمان….
عشق….
آب….
پوسته ی درخت با زمین
عروسک بازی اش گرفته
گوشهام…..
اعتراف باد….
لالایی موهام……
رقصیدن شیشه ها…..
بیدار می شوم
مرد فانوس و ماهیان تور
کاش تور مرد فانوسی بودم
۱۱/۲/۱۳۹۳
۶
حیفم می آید
دلگیر نباشم
اینقدر
نا تمام حرفهات را مانده ام
که
جمعه ها
بغضم عریان می خواند
و حسی عجیب
قلبم را می تپد
انگار
هنوز تو را انتظار می کشم
من
احساسش را
میان باغچه دور میزند
و به درختش
عکسها را یادگار می چسباند
کبوتر احوالم را
سیاه می پوشم
دنیا تب میکند
و خدا می گوید:
من
قصه های تکراری را دوست ندارد
۲۲/۸/۱۳۸۶
