UA-28790306-1

صفحه را انتخاب کنید

کلید در دست روحانی است

کلید در دست روحانی است

0,,5961357_4,00دولت ایران اندکی پیش از برگزاری جلسه اخیر مجمع عمومی سازمان ملل متحد تعدادی از زندانیان سیاسی را آزاد کرد که در میان ‏آنها نام نسرین ستوده، وکیل من، نیز به چشم می‌خورد‎.‎
در همین حال، حسن روحانی، رئیس جمهوری، یادداشتی در روزنامه واشینگتن پست منتشر کرد و طی آن راهکار خود را برای حل و ‏فصل بحران هسته ای موجود ارائه داد. در این میان یک چیز مشخص است و آن اینکه روحانی برخلاف سَلَف تندرو و ساده لوح خود، ‏کارزاری سنجیده و حساب شده را برای پیگیری اهداف خود به راه انداخته است‎.‎
ستوده، یکی از سرشناس‌ترین زندانیان سیاسی است که در این دور جدید آزاد شد. او کسی بود که در سال ۲۰۰۵ وکالت من را بر عهده ‏داشت و در نتیجه تلاش های وی بود که من و بسیارانی دیگر از بند زندان مخوف اوین ایران رهایی یافتیم. ستوده در مقابل تلاش های ‏بی وقفه و شجاعتش بهای گزافی را نیز پرداخت و در نهایت خود نیز به مدت سه سال به حبس کشیده شد. آزادی او، اما، واجد هیچ ‏کدام از نشانه های دیوانسالاری مسبوق به سابقه در کشور ما نبوده است؛ گویا او را از سلولش به بیرون برده‌اند، سوار ماشین کرده‌اند ‏و به خانه رسانده‌اند. تنها هم به ذکر این جمله به وی بسنده کرده‌اند که «شما آزادید»‏‎.‎
وقتی می‌شنوم که روحانی از آشفتگی اقتصادی، تورم و سیاست خارجی نادرست احمدی نژاد، نیاز به کاهش تنش های بین‌المللی و ‏چنین مواردی صحبت می‌کند، دوستان خبرنگارم را به یاد می‌آورم که لحظه لحظه عمرشان پشت میله های زندان می‌سوزد و از دست ‏می‌رود‎.‎
امید معماریان

‎مقام های مربوط هیچ سند و مدرکی در اختیار ستوده قرار نداده‌اند که بر مبنای آن آزادی این زن دائمی یا رسمی قلمداد شود. با این ‏اوصاف هیچ تضمینی هم وجود ندارد که او را مجدد به پشت میله های زندان بازنگردانند. دیگر زندانیان سیاسی رها شده از بند نیز در ‏شرایطی مشابه به سر می‌برند و همچنان صدها نفر از آنها در حبس قرار دارند. در میان این دربندان سیاسی بسیارند کسانی که پیش از ‏قرار گرفتن در تنگنای زندان خبرنگار بوده‌اند، کُنشگر بوده‌اند یا سیاستمدار اصلاح طلب، که تنها جرمشان پافشاری بر اصلاح امور و ‏برقراری عدالت برای مردم کشورشان بوده است‎.‎

بسیاری از زندانیان سیاسی در ایران به این جرم بازداشت شده‌اند که نظرات منتقدانه خود را درباره سیاست های داخلی و خارجی ‏دولت پیشین جمهوری اسلامی مطرح کردند، انتقادهایی از سیاست های احمدی نژادی که به لحاظ محتوا شبیه همین نظراتی هستند که ‏روحانی این روزها در سخنان خود در رسانه های ایران و آمریکا با چنین مقبولیت و موفقیتی ابراز می‌کند‎.‎

علاوه بر این همه، خبرنگاران ایرانی همچنان زیر سانسور شدید به کار خود ادامه می‌دهند. سایت های شبکه های اجتماعی مانند توئیتر ‏و فیس‌بوک کماکان پشت دیوار فیلترینگ دولتی قرار دارند و در کل چیزی با عنوان دسترسی آزاد ایرانیان به اطلاعات وجود خارجی ‏ندارد‎.‎

برای من نیز به عنوان یک خبرنگار که به خاطر نوشته هایش در ایران تحت تعقیب قانونی قرار گرفته، بسیار جالب توجه است که ‏می‌بینم روحانی هم از آزادی مطبوعاتی که در آمریکا در اختیارش قرار دارد استفاده می‌کند، مقاله منتشر می‌کند و در رسانه‌ها ظاهر ‏می‌شود، اما در همان حال خبرنگاران ایرانی سرشناس را در زندان نگاه می‌دارد‎.‎

وقتی می‌شنوم که روحانی از آشفتگی اقتصادی، تورم و سیاست خارجی نادرست احمدی نژاد، نیاز به کاهش تنش های بین‌المللی و ‏چنین مواردی صحبت می‌کند، دوستان خبرنگارم را به یاد می‌آورم که لحظه لحظه عمرشان پشت میله های زندان می‌سوزد و از دست ‏می‌رود‎.‎

یکی از این خبرنگارها، بهمن احمدی امویی است، کسی که هشت سال پیش درباره تأثیر ویران کننده سیاست های اقتصادی احمدی نژاد ‏هشدار داده بود. احمدی عمویی بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ بازداشت و محاکمه شد و همچنان زندانی است‎.‎

احمد زیدآبادی دیگر خبرنگار و اندیشمند نامداری است که از احمدی نژاد انتقاد کرد و هم اینک در زندان جمهوری اسلامی به سر ‏می‌برد. جان کلام زیدآبادی این بود که دولت ایران باید منافع ملی کشور را در اولویت مشی سیاسی خود در قبال اسرائیل قرار داده و ‏از ایدئولوژی تندر وانه، به عنوان شالوده و اساس سیاست هایش، دست بردارد. وی به طور خاص گفته بود که ایران درباره مسأله ‏گفت و گو های صلح خاورمیانه «نباید بیشتر از خود فلسطینی ها، فلسطینی باشد». زیدآبادی از ماه ژوئن سال ۲۰۰۹ در زندان است‎.‎

روحانی به پشتی بابی میلیون‌ها رأی دهنده ای بر مسند ریاست جمهوری ایران تکیه زد که از وعده های او درباره آزادی زندانیان ‏سیاسی و پیگیری مشی جدیدی در سیاست خارجی، با هدف پایان دادن به تحریم‌ها، حمایت کردند‎.‎

روحانی به پشتی بابی میلیون‌ها رأی دهنده ای بر مسند ریاست جمهوری ایران تکیه زد که از وعده های او درباره آزادی زندانیان ‏سیاسی و پیگیری مشی جدیدی در سیاست خارجی، با هدف پایان دادن به تحریم‌ها، حمایت کردند. این افراد همان رأی دهندگانی بودند ‏که که در وقایع پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ به خیابان‌ها ریختند و پرسیدند: «رأی من کجاست؟»‏

این افراد همان رأی دهندگانی بودند که که در وقایع پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ به خیابان‌ها ریختند و پرسیدند: «رأی ‏من کجاست؟» و در مقابل پاسخ خود را در قالب خشونت و قتل دولتی دریافت کردند. دو تن از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آن ‏سال، یعنی میرحسین موسوی و مهدی کروبی، به همراه زهرا رهنورد، همسر موسوی، همچنان بدون محاکمه و صدور هرگونه رأی ‏قضایی در حبس خانگی نگه داشته شده‌اند‎.‎

امروز روحانی در سیاست خارجی نرمش و دوستی را سرلوحه مأموریت خود قرار داده است. او می‌گوید خواستار احقاق حقوق ‏اساسی ایرانیان است، می‌گوید در پی انجام معامله ای هسته ای با غرب است و به دنبال از میان برداشته شدن تحریم‌ها است. با اعلام ‏چنین مواضعی و پیگیری چنان سیاست هایی، رئیس جمهوری جدید ایران به سرعت از سخنان احمدی نژاد دوری می‌گزیند. روحانی ‏می‌خواهد تصویری متفاوت از ایران به جهان ارائه کند، اما واقعیت آن است که در تمام این مدت سایه سنگین ادامه بازداشت و حبس ‏خبرنگاران و رهبران مخالفان بر سفر روحانی به نیویورک سنگینی می‌کند‎.‎

در ایران بسیارند کوشندگان حقوق بشری که به ناحق به بند کشیده شده‌اند و از همان اول اساساً نمی‌بایست دستگیر می‌شدند. ایالات متحده ‏و دیگر کشورها باید ضمن استقبال از آزادی های اخیر از حکومت ایران بخواهند که این بازداشت های دَم به دَم را برای همیشه متوقف ‏کند. از دیگر سو، اگر آزادی زندانیان با هدف پایان سرکوب مردمی انجام شده که بی عدالتی های بسیاری را متحمل شده‌اند، باید آنها را ‏غنیمت شمرد و گامی مثبت دانست‎.‎

در عین حال، بسیاری بر این باورند که جمهوری اسلامی در حرکت اخیر خود صداقت نداشته و تنها به عنوان یک ژست سیاسی به ‏آزادی این چند نفر تن داده است. شاهد این مدعا روند آزادسازی زندانیان است که به ظاهر با دست پاچگی هرچه تمام تر انجام شده ‏است. در نتیجه این رفتار حکومت، این گمانه در ایران تقویت شده که زندانیان سیاسی در عمل برای نظام گروگان هایی هستند که برای ‏مقاصد سیاسی و [از جمله] در آستانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد آزاد می‌شوند‎.‎

چین، میانمار و دیگر کشورهایی که منتقدان مسالمت جوی خود را سرکوب می‌کنند، سابقه ای طولانی در آزادسازی زندانیان برای ‏کسب اعتبار سیاسی در آستانه نشست های سازمان ملل دارند؛ اقدامی که در همه این کشورها با هدف «ماستمالی کردن» پیشینه تاریک ‏حقوق بشری آنها و گرفتن امتیاز در عرصه جهانی انجام می‌شود. اینک زمان آن فرا رسیده که رهبران ایالات متحده و دیگر کشورهای ‏جهان با پرهیز از امتیازدهی به چنین عملکرد نادرستی، اصلاحات واقعی را خواستار شوند. مردم ایران خواهان آزادی تمامی زندانیان ‏سیاسی به عنوان برآیند طبیعی رأی خود به روحانی هستند‎. ‎

به تازگی یک دیپلمات ایرانی به من گفت که روحانی در غرب زندگی کرده و فرهنگ این بخش از جهان را می‌شناسد و برای ارزش ‏های مردم‌سالارانه آن احترام قائل است. اگر چنین چیزی صحت داشته باشد، رئیس جمهوری ایران می‌بایست این ارزش‌ها را در عمل ‏به اجرا درآورد و حق آزادی بیان را برای مردم خود تضمین کند‎.‎

‏[رادیو فردا]‏

————

امید معماریان، خبرنگار مقیم آمریکا، این یادداشت را در اینترناشنال هرالد تریبون، نسخه بین‌المللی روزنامه نیویورک تایمز منتشر کرده است.

آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:

>> واپسین نوشته‌ها

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

ویدیویی

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها: