UA-28790306-1

صفحه را انتخاب کنید

گفتگو در میانه‌ی رؤیا شعری از حسن حسام

 

 

نیکا، نیکا !

مهسای ما را ندیدی؟

 

– نه‌!

من چهره ام له شده

چشمم جایی را نمی‌بیند

اما می‌دانم این جاست

همین دور وُ برها.

 

تو چطور مهساجان !

نیکا ی ما را دیده‌ای؟

او پنج بهار از تو جوانتر بود.

 

– نیکای زیبا را دیدم

              آوازخوانان وُ رقصان

با صورتی له

              جمجمه‌ای شکسته

                                 و بدنی کبود

 اما‌، تنها نبود نیکا !

بسیارانی هماواز بودند

                در جشنِ شال سوزان

حدیث، حنانه، غزاله، سارینا

و بسیارانی دیگر ….

من مدام‌؛

        در آنان تکرار می‌شدم

 

– حدیث گفت :

شیدا وُ بی‌قرار،

به گِرد آتشی که برافروخته بودیم

رقصان، رقصان می‌سرودیم :

                                  زن  زندگی  آزادی               

 

– حنانه گفت :

ما تنها نبودیم

همسرایانِ ما

              در جشن روسری سوزان،

پسران هم بودند

                     رعنا وُ  عاشق

                                  بی شمار وَ هماواز

 

 و سارینا در بیقراری‌اش

گفت :

– بر سکوی زباله ایستاده بودم

گیسو افشان

                  و رو سری چرخان،

                                     می رقصیدم

ناگاه؛ 

سربازانِ امام زمان

پاسداران وُ گور کنان وُ مداحان

همچون اَجنه

             ظاهر شدند:

حیدر حیدر گویان،

                  با تفنگ وُ باتون وُ کمند وُ دستبند

                                                         و االله‌اکبر …

نیکا گفت :

– اول؛

گیسوان ما را آتش زدند

بعد قلب ما را

 

غزاله گفت :

– و بعد،

در  های هایِ داغدارانِ بی‌شمار،

جمجمه‌ها‌مان را شکستند

 

حدیث گفت :

– ما که نمرده‌ایم ژینا !

نشنیدی نامِ تو رمز  می‌شود؟

 

نیکا گفت :

– ما  باز می‌گردیم ژینا جان

                               در سرود‌ها وُ  پرچم‌های پیروز

 

سارینا گفت :

– و باگام‌های بی‌شمارِ  مردمانِ در راه

 

حنانه گفت :

– می‌رقصیم

                در میدان‌های آزاد شده

 

نیکا با هیجان فریاد زد :

هورا…

و من در میدان آزادی

میان هزاران هزارمردمِ رقصان

                   آواز خواهم خواند

غزاله غرقه در اشکِ شوق  :

– هورا…

سارینا :

– هورا…

سدیسِ بلوچ، با چارده بهار،

                                چون غنچه‌ای

                                                شکوفان شد :

– هورا… هورا…

*

در سحر گاهی شَنگرف وُ  رنگین کمانی،

آسمان غَمزده سرشار شد

                          از هورای کشتِه‌گانِ جوان

و جاده،

             آرام

                    آرام

در نوری شِگِرف

                روشن شد…

۷/۱۰/۲۰۲۲

==============

 – مهسا امینیِ سقزی

– نیکا شاکرمی هفده سالهِ خرم آبادی

– سارینا اسماعیل زاده، شانزده سالهِ شهر کرج

 (مادرش در داغ فرزند، خود کشی کرد)

– سدیس کاشانی بلوچِ چهارده ساله 

– حدیث نجفیِ آذربایجانی

– حنانهِ حسینعلیِ کیا بوشهری

– غزاله چلاویِ آملی

 

آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:

>> واپسین نوشته‌ها

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

ویدیویی

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها: