هـــفت شـــعر بـــرای عـــشق در زمــان جـــنگ

به نام پیشانی بلند

به نام چشمانی که به آنها نگریسته ام

و دهانی که بوسیده ام

اکنون و برای همیشه

به نام امید به خاک سپرده شده

به نام اشک ها در تاریکی

به نام شکوه هایی که ترا به خنده می اندازد

به نام قهقه های شادمانه

به نام خنده های سرخوشانه در خیابان

و دست هایمان که از هیجان عرق می کنند

به نام میوه هایی که از میان گل ها خودنمایی می کنند

و زیبایی و سرزمین حاصلخیز

به نام مردان در بند

به نام زنان آواره

به نام تمام رفقای مبارز

که قتل عام شده و به شهادت رسیده اند

زیرا که سلطه تاریکی را نپذیرفته اند

ما از خشم آکنده‌ایم

و استوار پیش می‌رویم

تا تصویر روشنی از خود به یادگار بگذاریم

دشمن همه جا به‌دنبال بی‌گناهان است

اما آنان که به دنبال رهایی هستند، پیروز می‌شوند

پل الوار- پاریس در اشغال نازی ها، ۱۹۴۳

برگردان به فارسی: امید حبیبی نیا – چهاردهم نوامبر ۲۰۱۵

پی نوشت:

‫شب جمعه سیزدهم نوامبر تروریست‌های اسلام‌گرا با حمله به مناطق دهم و یازدهم پاریس که پاتوق جوانان آلترناتیو، دانشجویان چپ و عشاق چند فرهنگی ست، ده‌ها تن از آنان را قتل عام کردند، ترجمه این شعر را به پاریس و آذین تقدیم می‌کنم.

پل الوار این شعر را در زمان اشغال پاریس توسط نازی‌ها و قتل‌عام کمونیست‌ها در این شهر توسط گشتاپو و پلیس امنیتی دست نشانده نازی‌ها سروده است که در آن به نوش همسر‌سوئیسی‌اش نیز اشاره کرده است.