
یک شعر از مسعود منفرد

Select Page
مسعود منفرد | 20 اردیبهشت 1404
دستانت؛
طلوعی نرم
که نور را به پنجره هدیه میدهد
قلبت؛
شانههای شبی آرام
چشمهایت؛
آبشار شعر …
تو مثل غروبهای زیبای غمگینی
که ساحل غربت را
پر از گل سرخ خورشید میکنی
و به رقص میآوری
ماهیانِ جاری در رگهای زندگی را.