یک شعر از محمدعلی شاکری یکتا
جنگ همین نزدیکی هاست*
از این خیابان های شلوغ که بگذریم
خوش ندارم پچپچه در جهانی را
پر از موریانه و خاکستر.
خنیاگر خوش آواز
تمام ترانه های عاشقانه را هم که خوانده باشد
اعتباری به حنجره اش نیست
هنگامی که عربده ی جاهلان
بلندترین فریاد کوچه ساران است.
خبر آوردند جنگ همین نزدیکی هاست
چند کیلومتر دورتر از سیم خاردار
موشکی فرو افتاد
جغجغه ای شکست
و حقیرانه ترین کلام را
به سرسلامتی جنازه های بی سر فرو بلعید
فرمانروای افلیج شهرهای جنگ زده.
شرق و غرب نمی شناسد
تل آوار بر پیکر کودکان .
تیر چراغ برق امشب روشن نیست
و کودک از فرط خونریزی
با چشمی گشاده از حیرت
به گلوله ای نگاه می کند
که قلبش را نشانه گرفته است.
جنگ همین نزدیکی هاست
جایی که سربازان از آن پیشتر
که بر خاک افتند
عکس یادگاری می گیرند.
—————-
* از دفتر «بام تهران طوفانی است»
- درباره نویسنده:
- از همین نویسنده:
