یک شعر از ثریا کهریزی
قصه شب ۳
و دیگر کسی مهر نورزید
و هیچ کس خانه ی خود نمی دانست
سنگینی بر شانه ها افتاد
وُ شعر نمی خواند کسی
وَ
بیماری در بیداری بود بیماری در
رخنه کرده بود موش
گربه ی سیاه خیابان مرد
وَ
زنان ز نان و آب و آفتاب نگفتند
الکن الکلام
الکا لک لا تولا إلا تا
با
و هیچ کس خانه کجاست نمی
و به افعال مرگ افتاد خاموش
خاموشی بی گاه گاه
و چمدان ها بازگشتند از فرودگاه
و شمعدانی گل نداد ام سال
توربین های بادی و در مسیر بی باد گشت
شعر نمی خواست هیچ
طرح در برکه فرو افتاد نقش غبار
لک لا إلا بالموت
دیگر کسی مهر نورزید و دیگر
و چمدان ها زنان زِ نان و
موش در
و خانه ی خود می گم می کرد افعال
وَ
افتاد بود سنگینی بر سینه ها
خیابان
و دیگر..
- درباره نویسنده:
- از همین نویسنده:
ثریا کهریزی منتقد، شاعر، تئوریسین؛ متولد سال ۱۳۵۱ شهر کامیاران، استان کردستان است.
کهریزی در دهه هفتاد ورود خود را به صورت حرفهای به ادبیات با انتشار اشعارش اعلام و در اوایل دهه هشتاد مبحث «اسکیزوفرنی در شعر» را با انتشار دو کتاب «نژندی» و «ادبیات اسکیزوفرنیک» به نقد ادبی معرفی کرد.
کتابهای منتشر شده از ثریا کهریزی:
۱_ روی خط مرز جیغ میکشم (مجموعه شعر۱۳۸۰)
۲_ این یک زن نیست (مجموعه شعر ۱۳۸۲)
۳_ نژندی (نقد و نظر، با موضوع اسکیزوفرنی در شعر ۱۳۸۲)
۴_ لالاییهای مادران کرد (کتابی پژوهشی و مشترک ۱۳۸۷)
۵_تنهایی،جدایی، و هدهدها (مجموعه شعر کوتاه ۱۳۹۲)
۶_ روایت ما گسسته نیست (مجموعه شعر ۱۴۰۱)
۷_ حریر برای بستن زخم اندام حروف (مجموعه شعر ۱۴۰۳)
۸_ کلمات مردم مردم کلمات ( نقدهایی در مورد شعر و نظر کهریزی۱۴۰۳)
