عکس-نوشته: زِهدان
«زِهدانهای سیاه سیاهی میزایند.» انگارکه متنی است از یک نمایشنامهی پیشمیلادی! سیاهیها مِثل هماند، رنگ و شکلشان. فرقی هم ندارد چه از قرنِ اول ما آمده باشد، چه از قرنِ آخر میلادی! سیاهیها تاریخ دارند، تاریخی پیش از انسان؛ و برای انسان در همهی اعصارِ تاریخی مفهومی یکسان داشته است.
- درباره نویسنده:
- از همین نویسنده:
ناصر پویش نویسنده، فیلمساز و عکاس، متولد تبریز است. او فعالیتهایش را اواخر دهه شصت با نقد سینما و همکاری با نشریاتی همچون دنیای سخن ، گردون و آدینه آغاز کرد. فعالیتهای مطبوعاتیاش به مدت ۱۰ سال ادامه داشت.
او از سال ۱۳۷۹ وارد عرصه مستندسازی شد که تا به امروز نزدیک به دهها فیلم مستند کار کرده و آخرین فیلم او با نام «شهر سوخته» در بسیاری از جشنوارههای داخلی و خارجی مورد استقبال مردم و منتقدین قرار گرفته است. پویش در زمینه فیلمنامه نویسی هم بسیار فعال است اما بسیاری از آنها به قول خودش:«راهی کشو شدهاند» همچون همکاریاش در نگارش فیلمنامهی «زنان به اضافه مردان » با عباس کیارستمی که هرگز ساخته نشد.
علاوه بر این تا به امروز دو نمایشگاه عکس با نامهای« نزدیک دریا» و « شباهت من به من» داشته و در چندین اکسپو هنرهای تجسمی داخلی و جهانی شرکت داشته که موفق به دریافت دیپلم افتخار از اکسپو هنرهای مدرن اروپا در ۲۰۲۳ در زمینه عکاسی شده است.
اولین کتاب ناصر پویش که حاوی ۳ فیلمنامه با نام «رویاهای رویایی رویا» بود در سال ۱۳۷۵ چاپ شد. کتاب دوم او با نام « فقط یک چشم است» که شامل داستانهای کوتاه و جستارنویسی است در سال ۲۰۲۳.
کتاب «شباهت من به من» که شامل ۱۴۴ عکس- نوشته است، در ماه می ۲۰۲۴ منتشر شد.
تازهترین کتاب ناصر پویش مجموعه داستان «عشق ضد دار و عشق بازی ضد زندان» است که در می ۲۰۲۵ توسط نشر ارزان سوئد انتشار یافت.
