آمریکا، خاورمیانه را به روسیه می‌سپارد
براساس نظرسنجی تازه منتشر شده تنها یک‌سوم آمریکایی‌ها می‌گویند که از نحوه عملکرد رییس‌جمهور کشورشان در نشست با رییس‌جمهور روسیه راضی هستند.
رییس‌جمهوری آمریکا پس از نخستین دیدار رودرروی اختصاصی خود با همتای روسش در هلسینکی که هر دوی آن‌ها آن را «سازنده» و «موفقیت آمیز» توصیف کردند، با انتقادهای گسترده‌ای روبه‌رو شد. منتقدان از هر دو حزب، رییس‌جمهوری آمریکا را به ناکامی در استفاده از فرصت مذکور برای مقصر شناختن مسکو به خاطر دخالت احتمالی در انتخابات ریاست‌جمهوری ٢٠١۶ آمریکا مورد انتقاد شدید قرار دادند و همین فشارها بود که ترامپ را مجبور کرد نظرش را تغییر دهد؛ گرچه حالا کاخ سفید مدل پاسخ ترامپ در کنفرانس خبری مشترک با پوتین را به دلیل سوال سخت خبرنگار می‌داند.
براساس نظرسنجی تازه منتشر شده تنها یک‌سوم آمریکایی‌ها می‌گویند که از نحوه عملکرد رییس‌جمهور کشورشان در نشست با رییس‌جمهور روسیه راضی هستند.
۳۳ درصد اعلام کردند که از نحوه عملکرد دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا در دیدار با ولادیمیر پوتین، رییس‌جمهور روسیه راضی هستند؛ در حالی که ۵۰ درصد نارضایتی خود را از نحوه عملکرد ترامپ در این رویداد ابراز کردند. «قانون» در همین راستا با بهرام امیر‌احمدیان،کارشناس مسائل روسیه،گفت‌و‌گویی داشته که در ادامه به آن می پردازیم:
باتوجه به مواضع آمریکا و دیدار ترامپ و پوتین،آیا روسیه قابل اعتماد است؟آیا روابط روسیه و ایران تغییر می‌کند؟
در روابط بین الملل در هیچ دوره تاریخی نبوده که کشوری منافع ملی خود را پایمال کشور دیگر کند و از منافع دیگر(دوست یا دشمن)به ضرر خود دفاع کند.بنابراین محیط ،محیط دادو ستد و تجزیه تحلیل هزینه – فایده است.کشورها تاجایی که می توانند سعی می‌کنند دوستان خود را حفظ کنند.
بنابراین هیچ کشوری از ما در راستای تضعیف منافع خود دفاع نخواهد کرد.به همین سبب ایران به عنوان کشور قدرتمند منطقه نمی‌تواند به همراهی یاهمکاری روسیه یا دیگر دوستان خود در منطقه احساسی نگاه کند.ایران به دلیل داشتن مولفه های قدرت زیادی که دارد،متکی به نیروهای خود است و ازهمه جهت دارای توانایی است.در سیاست دفاعی ایران گفته شده که تهدید را در محل تهدید ازبین می‌برد. نه روسیه،شوروی است ونه ایران کشور دوره شاهنشاهی و قاجار .هر دو کشور در منطقه خود اظهار قدرت می‌کنند.اگر روسیه برای تامین منافع ملی خود بخواهد حرکتی انجام دهد وخوشایند ایران نباشد ،نباید بگوییم روسیه دوست خوبی نیست.
یکی از موضوعاتی که در دیدار پوتین و ترامپ بررسی شد، منع گسترش سلاح‌های هسته ای بود اما چند روز بعد از این دیدار شاهد رو نمایی و آزمایش تسلیحات نظامی روسیه بودیم،به نظر شما این عمل از سمت روسیه به چه معناست؟
در دیداری که این دو رهبر داشتند موضوعاتی را با هم گفت‌وگو کردند.لازمه اینکه ضمانت اجرایی داشته باشد،باید قراردادی امضا بشود .در این دیدار این دو رهبر قراردادی را امضا نکردند،بنابراین هر کدام از این دو رهبر ممکن است در سیاست های اعلامی خود موضوعاتی را مطرح کنند ولی در سیاست های اعمالی خود به گونه دیگری رفتار کنند .بنابراین در شرایط کنونی به نظر می‌رسد ایالت متحده آمریکا با رفتاری که در پیش گرفته است به ویژه در اجلاس ناتو، به سمت یک مسابقه تسلیحاتی با روسیه و حتی چین پیش می‌رود.بنابراین اگر بخواهیم از لحاظ هزینه های نظامی مقایسه‌ای بکنیم ،هیچ جا به اندازه آمریکا قدرت نظامی برای تخصیص اعتبارات از درآمدهای کشور برای مسائل نظامی ندارد.روسیه برای موازنه استراتژیک لازم است که یک نوع سلاح های جدید و مخرب تر و پیچیده‌تر را معرفی کند تا برتری های استراتژیک را نشان دهد.تا با این عمل به طرف مقابل بگوید که اگرچه شما کشورهای عضو ناتو را وادار به تخصیص سهم بیشتری از سهم تولید ناخالص خود به هزینه های نظامی می کنید،ما این برتری را نه از جهت مقدار هزینه بلکه از جهت کیفیت سلاح هایی که در اختیار داریم ،داشته باشیم.ترامپ در سخنانش اعلام می کند که ما هردو کشور (روسیه و آمریکا)سهم زیادی در تولید و فروش سلاح در جهان داریم . اولىبا این سخنان نوعی اخطار می دهد و می گوید ما مواظب کشورهای دیگری که سلاح می فروشند، هستیم و در بازارهای آن‌ها می‌توانیم دخالت کنیم.به نظرمن این مسائل پیچیده است و این دیدار نمی‌تواند مانع از درگیری هایی در آینده بشود.
به نظر شما آمریکا و روسیه در زمینه بحران سوریه می‌توانند به توافقاتی برسند؟
ایالات متحده آمریکا در صحنه خاورمیانه بعد از ترامپ حضور زیادی ندارد.مفهوم آن این است که برای آمریکا موضوع های دیگری از اهمیت بیشتر برخوردار است.آمریکا می خواهد در اقیانوس آرام حضور داشته باشد.حضور آمریکا در اقیانوس آرام از دوره ارباما شروع شد و می‌خواهد برتری های استراتژی خود را تقویت کند.چین در اقیانوس درحال ظهور یک قدرت بزرگی است که به عنوان دومین قدرت اقتصادی بعد از آمریکا مطرح شده است.اگر فرض کنیم تولید ناخالص آمریکا ١٨ تریلیون دلار باشد ،چین دارای ١٢تریلیون تولید ناخالص است.به نظر من یک موضوعی که فراموش می شود، این است که جمعیت ایالات متحده آمریکا٣۵٠ میلیون نفر است و چین دارای یک میلیارد و ٣۵٠ میلیون نفر جمعیت است.اگرتولید ناخالص به سرانه تبدیل شود قابلیت مقایسه ندارد پس چین در برابر آمریکا کشور ضعیفی است.بنابراین زمانی که آمریکا در اقیانوس آرام حضور دارد،برای آن چین واختلاف چین(به عنوان قدرت غرب اقیانوس آرام)با متحدان آمریکا از جمله فیلیپین و ژاپن بر سر جزایر اهمیت دارد.آمریکا، خاورمیانه برایش اهمیت زیادی ندارد اما می تواند زمینه ای را ایجاد کند تا روسیه در خاورمیانه حضور داشته باشد ومی دانیم حضور روسیه در سوریه دارای هزینه است.روس ها از دوره شوروی با رژیم حافظ اسد همکاری داشتندوتنها پایگاه دریایی نظامی خود را در شرق دریای مدیترانه در خاک سوریه داشتند.بنابراین همکاری بین این دو کشور ادامه خواهد داشت.شوروی و حافظ اسد کنار رفته و روسیه و بشار اسد به روی کار آمده است.حضور روسیه در سوریه قانونی است چون حکومت اسد ممکن است از نظر مخالفان، حکومت مشروع نباشد ولی تا زمانی که در محیط بین الملل رژیم عوض نشودو حکومت جدید معرفی نشود،حکومت قبلی قانونی است.آمریکا به عنوان قدرت مداخله گر بین المللی،ترکیه به عنوان همسایه شمالی سوریه وایران به عنوان قدرت منطقه ای حامی و همکار استراتژیک سوریه، خواهان حضور در سوریه هستند.
آمریکا خواستار مداخله بیشتر در سوریه است و برای تحقق این هدف لازم است با روسیه ودولت سوریه تعامل داشته باشد.آمریکا در صحنه سوریه، دارای نیروی نظامی‌ای بوده که از کردهای شمال روسیه تشکیل شده است. حضور قدرت‌های نظامی در سوریه پیچیده تر می‌شود و می‌خواهند باهم مذاکره وتعامل داشته باشند مانند دیدار اخیر ترامپ و پوتین.
بحران سوریه به دست آمریکا و روسیه حل خواهد شد؟
قدرت‌های بزرگ باید به نوعی در تقسیمات قدرت باهم به مصالحه برسند.چون نمی خواهند رویاروی هم قرار بگیرندوبرای آن ها عایده‌ای ندارد.در اوکراین زمانی که روسیه شبه جزیره کریمه را اشغال کرد،می‌توانست درگیری نظامی به وجود آید اما هر دو طرف از این کار اجتناب کردند. در منطقه خلیج فارس به نوعی با ایران با توجه به اخطارهای ترامپ ،ممکن است رویارویی نظامی به وجود آید اما اصولا جهان به عقلانیت رسیده است که جنگ درست نیست.اشغال نظامی افغانستان برای آمریکا ثابت کرد که موضوع دشوارتر است و همچنین در سال ٢٠٠٣در عراق نه تنها آمریکا به محبوبیت نرسید بلکه به وخامت کل منطقه منجر شد.برای آنکه سوریه را تبدیل به موضوعی مانند لیبی نکنند ناگزیر هستند که باهم به مصالحه ای برسند و گفت و گو هایی داشته باشند.روسیه زمانی که نیروهای آمریکایی پایگاه هوایی سوریه را بمباران کردند ،اعلام کرد ماهم پاسخ سختی خواهیم داد وحتی محل شلیک را از بین می بریم اما دیدیم که این کارا نکرد.این ها نشان دهنده نوعی گفت و گو و تعامل میان این کشورهاست.
