UA-28790306-1

صفحه را انتخاب کنید

زانوی ما و تلاش دشمنان

زانوی ما و تلاش دشمنان

 یکی بود یکی نبود، غیر از خدا همین نظام ما بود. ما داشتیم برای خودمان غنی سازی هسته‏ای می‏کردیم. سازمان ملل که چشم دیدن غنی سازی هسته‏ای را ندارد شروع کرد به صدور کاغذ پاره و اسمشان را گذاشت قطعنامه. از آنطرف کشورهای استعمارگر به سرپرستی آمریکا شروع کردند به تحریم کردن ما، غافل از این که تحریم‏ها برای ما نعمت بودند. در عوض ما پول را که چرک کف دست است، میلیارد میلیاردی به دو کشور روسیه و چین که نه آمریکایی بودند و نه اروپایی و نه استعمارگر، می‏دادیم و رآکتور اتمی و سانتریفوژ و اینطور چیزهای اسلامی می‏خریدیم، تا اورانیوم بدبخت و بیچاره را غنی بکنیم.

آخرش کاغذپاره‏ها و نعمات تحریم، موی دماغ ما شدند. لذا ما نرمش قهرمانانه را انجام دادیم و رفتیم پیش آنها و گفتیم که زود به توافق برسیم که ما برویم به کار و زندگی خودمان برسیم اما آنها نه تنها سوء استفاده کرده و زود نجنبیدند، بلکه هی آن را کش دادند و هی تلاش کردند که دیر بکنند. فکر کردند هر چه دیر بکنند سردار فیروزآبادی و آیت‏الله جنتی و حضرت رهبر و تیمسار نقدی کرکری نمی‏خوانند. اتفاقاً خداوند به آن‏ها توفیق داد و اینها بیشتر کرکری خواندند. حضرت رهبر هم از اول می‏دانستند که مذاکرات به جایی نمی‏رسد اما با آن مخالفتی هم نداشتندو به همین خاطر حالا که مذاکرات هسته‏ای به نتیجه نرسید و مدتش باز هم تمدید شد، ایشان فرمودند: «آمریکا و کشورهای استعمارگر اروپایی دور هم جمع شدند و همه تلاش‌شان را کردند که جمهوری اسلامی را به زانو دربیاورند اما نتوانستند و نخواهند توانست.»

حتم دارم مفسرین و آگاهان سیاسی این فرمایشات ایشان را برای شما تفسیر خواهند کرد من به اندازۀ توان خودم نظر عمه‏جان و آقا دایی را در اینمورد جویا شدم. عمه‏جان فرمودند که آمریکا کماکان هیچ غلطی نمی‏کند. آقا دایی ما گفتند که این بار موافق حضرت رهبر هستند. چون خارجی‏ها می‏دانند که پاهای ما را بالاتر از زانو بریده‏اند برای همین هی اصرار دارند ما را به زانو در بیاورند اما نمی‏توانند و نخواهند توانست.

ایجاد امنیت در جیبوتی

جمهوری اسلامی ایران دو ناوشکن خود را به جیبوتی اعزام داشت. گزارش‏های نشریات معتبر داخلی حاکی از آن است که  ناوشکن‏های ما در منطقه جیبوتی امنیت را برقرار کردند. البته این منطقه نا امن نبود، اما کار از محکم کاری عیب نمی‏کند و جمهوری اسلامی محض احتیاط ناوشکن‏های جماران و بوشهر را برای ایجاد امنیت به آب‏های بین‏المللی این منطقه اعزام داشت و برای آنکه برای خودش دوتا پپسی هم باز کرده باشد، جناب لاریجانی رئیس مجلس با چند نماینده به این منطقه شتافته، از این دو ناوشکن بازدید و از پرسنل آنها برای ایجاد امنیت در این منطقه امنِ شاخ آفریقا تشکر و قدردانی کردند.

همانطور که آگاه هستید، از دیر بازِ تاریخ، شاخ، همیشه وسیله‏ای بوده غیر قابل اعتماد. دایی ما که چشم دیدن جمهوری اسلامی علی‏الخصوص حضرت رهبر و برادران لاریجانی را ندارد، فکر می‏کند که چون جمهوری جیبوتی سرتا پا دویست و سی و یک هزار کیلومتر مربع مساحت و هشتصدهزار نفر جمعیت دارد و هیچ معدنی هم ندارد، استعداد نا امن شدن را دارا نمی‏باشد و برای همین هیچکدام از کشورهای بزرگ آنجا ناوشکن نفرستاده‏اند. در صورتیکه این دایی ما نمی‏داند که نود و چهاردرصد مردم این سرزمین کوچک سنی هستند و جمهوری اسلامی باید برای برقراری امنیت در این منطقه‏ای که استعداد نا امنی ندارد، حضور پیدا کند. عمۀ ما که از لحاظ ایدئولوژیکی با دایی ما لج است می‏گوید نباید کشورهای جهان را بر اساس وسعت و جمعیت نگاه کرد. برای ما مسلمانان این کشور کوچک باید اندازۀ کشور بزرگ حزب‏الله لبنان اهمیت داشته باشد. درست است که امروزه آنجا آرام است، اما اگر خدای ناکرده نا امن شد آنوقت چگونه می‏شود به آنجا ناوشکن فرستاد؟ دایی ما به ما می‏گوید وقتی طالبان و القاعده و داعش منطقه‏ای را رها کرده‏اند، آخر چه کسی ممکن است برود آنجا را شلوغ بکند؟ عوض این همه خرج بیهوده چرا در  مملکت خودمان امنیت را برقرار نمی‏کنیم؟ می‏گویم: ای دایی! اختلافات تو و عمه سر جایش، اما وقتی در کشور خود آدم استان بزرگی مثل سیستان و بلوچستان از خودش استعداد گله به عمل بیاورد.

نظام ما از همان بدو شکل گیری و سکونت حضرت امام در جماران با آنکه ناوشکن جماران نداشت دست به کار شد و امروزه امنیت را در کل منطقه از جمله در افغانستان، عراق، سوریه، لبنان، غزه و یمن برقرار کرده است. حالا که ناوشکن جماران و بوشهر دارد حیف نیست آنها را به جیبوتی اعزام نکند؟

آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:

خانه | >> واپسین نوشته‌ها

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

ویدیویی

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها: