UA-28790306-1

صفحه را انتخاب کنید

الوداع شادمانه

الوداع شادمانه

 

الوداع شادمانه[i]

              برای پهلوان مجیدرضا رهنورد

 

حسن حسام

مرگ گفت:

هیبت من

هر جنبنده‌ای را

                      در چنبره‌ی هراس ،

                                            مچاله می‌کند !

با نام ِپُرصلابتم

آشفته می‌شوند خلایق !

به‌هوش باش جوان !

مجید رضا گفت :

من اما زندگی‌ام ؛

سرشار از بهارِ نارنج و شکوفه‌ی گیلاس

تو دروغی

                 دور شو از من !

 

مرگ گفت :

اگر با شلاق وُ باتوم وُ آتش

                             تیرِ خلاص

                                            طنابِ دار

در هم آمیزم‌؛

پایانِ توآغاز می‌شود !

چشمانت، تاریک

قلبت، بی‌تپش

وَ سرت، تهی می‌شود

                        از روّیای رنگین کمانی !

مجید رضا گفت :

تو کوردلی !

                     مثل گور، تاریکی !

من اما هیمه ام[ii]  

                   به چون «خسرو»

در باغستانِ گلِ سرخ

مشتعل می‌شوم،

                    تا جهان زیباتر شود

مرگِ مایوس،  به تزویر گفت :

پس، رخصتی

 تا رستگاری‌ات را

                       قاریان‌،

                                یاسین بخوانند

  و موَ منان،

               به نماز ایستند

مجید رضا گفت :

میّت تویی !

من بهارِ تازه نفسم‌،

                        خوش عطر وُ با طراوت

دانه‌ام من

در دشت، تکثیر می‌شوم

                            نه در گلدان

زمینِ خشک را

               سبزه زار می‌کنم

چه حاجت به آیاتِ تاریکِ تو

                                و سجده‌ی ترسویان؟

گریه چرا مادر؟

شادی کن به آهنگِ شاد

و زیبارویان‌،

              دخترانِ شیدا

                              پسرانِ رعنا

پا‌ی کوبان، غوغا کنند

 این داماد؛

صبور و سنگین

                     دست افشان و شاداسر،

پای دار می‌رود

*

چنین گفت راوی :

از هُرمِ شور وُ شیدایی،

زندگی، نفس تازه کرد

                          در پگاهِ زلالِ خیس

با شیهه‌ی اسبانِ بی‌شمار،

                                 در مرغزار

و رقصدگانِ پیروز،

                         در جشنِ آفتاب‌خیزان

 

پاریس ۱۸/۱۲/۲۰۲۲

————————

[i] ازوصیت نامه یوسف آلیاری

زندانی دو نظام.(تولد ۱۳۲۴در تبریز ، تیر باران در ۲۳/مرداد/۱۳۶۳در تهران)

فرازی از وصیت نامه اش: « مادر فداکار، خواهران و برادران!

این چند خط را به عنوان الوداع شادمانه برایتان می نویسم…..می دانید

که این ، مرگی خودخواسته است»

 

[ii] پاره ای از شعر خسرو گلسرخی ( تولد بهمن ۱۳۲۲در رشت ، تیرباران در ۲۹/بهمن۱۳۵۲در تهران.) روز های پیش از اعدام :

«نه آنکه فکر کنی سرد است/که من/در تهاجم کولاک/یک جاتمام هیمه های جهان را/ انبار کرده ام /درپشت خانه ام/ ودر تفکر یک باغ آتشم به تنهایی/ من هیمه ام برادر خوبم/ بشکن مرا/ برای اجاق سرد اتاقت/ آتشم بزن….»

 

 

آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:

>> واپسین نوشته‌ها

تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان

ویدیویی

شهرگان در شبکه‌های اجتماعی

آرشیو شهرگان

دسته‌بندی مطالب

پیوندها: