سه شعر از ندا مقدم

 

۱

فال

 

ورق  بر گشت

و  دست دلم  

در  پیشخوان  طالع

رو  شد

در سوک  تک خال  دل

که  قربانى  ست

طفلک  بى بى دل

چه  بارانى ست 

 

۲

نسل  سوخته

 

پختگى چهره ى  مردان تاریخ

در گیرم مىکند 

شیار هائی

از تجربه هاى سَر  به  مهر

 

از آبگیر تاریخ

به قدر توان  نوشیدیم

سیرابمان نکرد

که تر شحى  شد

بر جراحات

این نسل سوخته

 

۳

آسیاب به نوبت

 

مرا از میانه  میدان میبردند

مردمان  خیره. و  خاموش

که او  از  ما  نیست

نوبت چو  به  تک تک ایشان رسید

خیره. به  خیل  مردمان

  که  مگر  ما  از  شما  نیستیم؟.