شعری از مرضیه رشیدپور- کیمیا
بی امان صدای باران
مرا به سینهات میفشارد، آفتاب!
UA-28790306-1
صفحه را انتخاب کنید
مرضیه رشیدپور-کیمیا | ۲۴ فروردین ۱۴۰۳
بی امان صدای باران
مرا به سینهات میفشارد، آفتاب!
مرضیه رشیدپور-کیمیا | ۱۵ اسفند ۱۴۰۲
از من
که بنفشهای روندهام، روی کاغذ
مرضیه رشیدپور-کیمیا | ۲۳ بهمن ۱۴۰۲
مرضیه رشیدپور-کیمیا | ۴ بهمن ۱۴۰۲
میتوانستی طوفان کنی
و هر بار که با برگی قدم بر میداشتم
مرضیه رشیدپور-کیمیا | ۲۰ دی ۱۴۰۲
بعدها که در باز شود سمت تو
بیشتر بخوانیدمرضیه رشیدپور-کیمیا | ۲۷ آذر ۱۴۰۲
کلمهها زبان بستهاند
بیشتر بخوانیدمرضیه رشیدپور-کیمیا | ۱۱ آذر ۱۴۰۲
آه، ای عمیقِ نور بر صورت رویاها که می گذری از من، تمام ات را خوب می شناسم چون تنه ی درخت و شاخه...
بیشتر بخوانیدمرضیه رشیدپور-کیمیا | ۵ آذر ۱۴۰۲
پیشی گرفته
صدای تو
از هر واژه که
مرضیه رشیدپور-کیمیا | ۱۳ آبان ۱۴۰۲
به من فصلی دادی از اندام دیگر هستی، چشمهی تازهای از آفتاب که پایم روی تاریکی نرود. در باز کردی...
بیشتر بخوانیدمرضیه رشیدپور-کیمیا | ۱۱ مهر ۱۴۰۲
در گذار از میان خویش
زنی را دیدم
که به جغرافیای خود واقف بود
مرضیه رشیدپور-کیمیا | ۲۱ شهریور ۱۴۰۲
برگرفته از کتاب «ژکوندتر از لبخند» سروده شاعر، مترجم و مولف آلا شریفیان
بیشتر بخوانیدمرضیه رشیدپور-کیمیا | ۲ اردیبهشت ۱۴۰۲
از آن پس من اندوه بیشه زاری را بر دل آویختم. سکوت کردم و آن روی من چنان پژمرد که مرگ را در چشم...
بیشتر بخوانیدمرضیه رشیدپور-کیمیا | ۲۵ تیر ۱۴۰۱
و بال هابسته در منتا باز به نام توپرنده به زندان آورد.پرواز بودکه می ریختبه جمع پرهایمآزادیکی برمی...
بیشتر بخوانیدمرضیه رشیدپور-کیمیا | ۱۰ اسفند ۱۴۰۰
با تو یا می نویسم یا زندگی خواهم کرد ورق هر طرف که برگردد برگ برندهی من تویی! With you Or I...
بیشتر بخوانید