غرامت ناشی از شیوع ویروس کرونا در بریتیش کلمبیا
آنچه کارگران و کارفرمایان استان بریتیش کلمبیا باید بدانند
به گزارش شهرگان به نقل از ونکوور کوریر؛ طبق گفته یکی از وکلای بریتیش کلمبیا، کارگران آسیب دیده از ویروس کرونا به دلیل عدم قطعیت پرداخت غرامت ناشی از بیماری همه‌گیر جهانی، ممکن است به زودی وضعیت خود را ناپایدار ببینند.
آندره راسو، وکیل اشتغال و حقوق بشر در Clark Wilson LLP در ونکوور، با اشاره به پتانسیل اخراج از کار گفت: «پیمانکاران هیچ نوع حمایتی ندارند.»
او گفت: «ما نمی دانیم که آیا دولت قصد دارد منافع آنها را افزایش دهد یا خیر. اگر انجام بگیرد، تعجب خواهم کرد. ممکن است کارکنان پاره وقت به زودی ساعات کارشان کاهش یابد، زیرا تعداد بیشتری از افراد برای پیش‌گیری از تهدید کووید۱۹، خود را قرنطینه می‌کنند.
بیمه اشتغال و قانون استانداردهای اشتغال به‌کار استان بریتیش کلمبیا در صورتی که شغل کارگران پاره وقت به طور کامل قطع شود، آنها را تحت پوشش قرار می‌دهد. اما اعاده این کار دشوار می‌شود اگر کارگران احساس کنند که در صورت تشخیص کووید ۱۹ مورد تبعیض واقع می‌شوند.
راسو گفت: «کد قانون حقوق بشر[بریتیش کلمبیا] در موارد نژاد، رنگ، اجداد، محل تولد و همچنین ناتوانی جسمی حمایت و محافظت می کند. به طور معمول، سرماخوردگی و آنفلونزا معلولیت محسوب نمی شوند. این یک سوال بی‌پاسخ مانده است که آیا ابتلا به این ویروس می‌تواند ناتوانی محسوب شود یا نه؟ بنابراین به دلیل داشتن هر یک از این زمینه‌های محافظت شده، واقعاً پایه‌ای برای هر نوع شکایت وجود ندارد.»
وی گفت: اگر به عنوان مثال شخصی از تبار چینی یا ایرانی احساس کند که کارفرمای آنها نسبت به آنها تبعیض قائل است یا به اندازه کافی کار نمی‌کند تا سایر کارمندان از تبعیض بر علیه آنها جلوگیری کنند، می‌تواند به دادگاه حقوق بشر شکایت کند تا پیگیر خسارت صدمه یا کرامت خود باشد.
در مورد مرخصی بیماری، راسو از کارگران اتحادیه‌ها می‌خواهد تا توافق‌های جمعی خود را بررسی و مرور کنند. در همین حال کارگران غیر اتحادیه‌ای باید نگاهی به قراردادهای خود و همچنین سیاست‌های شرکت‌های خود در روزهای بیماری بیندازند.
«بسیاری از کارفرمایان در این استان سیاست‌ها یا قراردادهایی که به کارکنان خود اجازه مرخصی بیماری را می‌دهد، ندارند. وی اضافه کرد: «قانون استانداردهای اشتغال استان بی سی همچنین حق مرخصی بیماری را فراهم نمی‌کند.»
راسو گفت: «در حالی که این قانون مقرراتی را برای مرخصی مراقبت دلسوزانه یا مرخصی اضطراری فراهم می‌کند، اما معتقد نیستم در این موقعییت این مقررات درباره کووید ۱۹، صدق کند و اعمال شود. حقیقتاً هیچ الزامی برای کارفرمایان نسبت به پرداخت آنها به طور قانونی وجود ندارد.»
او گفت: «من گمان می کنم ممکن است نوعی قانون [استانی] تصویب شده باشد که می گوید اگر یک کارمند در نتیجه‌ی ابتلا به کرونا ویروس نتواند در محل کار حاضر شود، در این صورت آنها دارای یک مرخصی محافظت شده از کار هستند، این بدان معناست که یک کارفرما نمی تواند آنها را از کار اخراج کند به دلیل اینکه ضرورت داشت تا آنها محل کار خود را ترک کنند.»
