پاییز خونین ۱۳۷۷ و ضرورت یادآوری و بازخوانی قتل‌های زنجیره‌ای
در دهه‌ی هفتاد برخی از شخصیت‌های سیاسی و اجتماعیِ منتقد نظام با فتاوی برخی از روحانیون بلندپایه توسط سرویس های امنیتی به قتل رسیدند.
▪️ ترور مخالفان سیاسی و عقیدتی و منتقدان نظام از همان سال‌های اولیه پیروزی انقلاب در داخل و خارج از ایران آغاز شد و از آن پس هم ادامه یافت. از آمار دقیق این قتلها قاعدتا جز مسئولان اصلی نظام کسی یا گروهی اطلاع دقیقی ندارد. آنها از نویسندگان، مترجمان، شاعران، کنش‌گرایان سیاسی و شهروندان عادی بوده که با روش‌های گوناگونی مانند تصادف خودرو، ضربات چاقو، تیراندازی در سرقت‌های مسلحانه و تزریق پتاسیم به منظور شبیه‌سازی حمله قلبی به عنوان بخشی از فعالیت سازمانی سرویس‌های امنیتی به قتل رسیدند. این قتلها ظاهراً تا سال ۱۳۷۷ یعنی یکسال بعد از ریاست جمهوری سید محمد خاتمی نیز ادامه داشته است.
▪️ قتل‌های زنجیره‌ای در پاییز و زمستان سال ۱۳۷۷ (۱۹۹۸ میلادی) با به قتل رساندن فجیع داریوش فروهر و پروانه اسکندری و نیز چند نویسنده‌ی دیگر منتقد نظام، کشور را وارد یک بحران اساسی نمود.
در ابتدا مجید شریف نویسنده و پژوهشگر، مترجم و نواندیش دینی در ۲۸ آبان ۱۳۷۷ در تهران ناپدید و پس از شش روز جنازه‌اش در خیابان پیدا شد. وی از نویسندگان ماه‌نامه ایران فردا و عضو دفتر تدوین مجموعه آثار علی شریعتی بود.
▪️ سپس در ۳ شهریور ۷۷ پیروز دوانی، در ۱۳ شهریور ۷۷ حمید و کارون حاجی زاده، در ۱ آذر ۷۷ داریوش فروهر و پروانه اسکندری به قتل رسیدند. داریوش فروهر رهبر حزب ملت ایران و همسرش پروانه اسکندری عصر ۱ آذر سال ۱۳۷۷ در منزل شخصی‌شان واقع در محله‌ی فخرآباد تهران با ضربات چاقو به قتل رسیدند و جسدشان به نحو فجیعی مثله شد.
▪️ در روزهای ۱۲ و ۱۸ آذر، جسد دو نویسنده‌ی دیگر محمد مختاری و محمدجعفر پوینده پس از چند روز بی‌خبری در جاده‌های اطراف شهر پیدا شد. همه این وقایع پاییز ۱۳۷۷ را به یکی از خونین ترین مقاطع تاریخ ایران تبدیل کرد. هر چند که ابعاد و دامنه این گونه اقدامات هیچگاه خاتمه قطعی نیافت.
▪️ بیانیه وزارت اطلاعات درباره عاملین حادثه در دی ماه ۷۷، توقیف روزنامه سلام در ۱۵ تیر ۱۳۷۸، حمله به کوی دانشگاه روزهای ۱۸ تا ۲۳ تیر ۱۳۷۸، بازداشت سعید امامی در بهمن ۱۳۷۸، ترور سعید حجاریان در ۲۲ اسفند ۱۳۷۸، توقیف فله‌ای مطبوعات و دستگیری روزنامه‌نگاران در اردیبهشت ۱۳۷۹ و حتی ماجراهایی چون قتل‌های محفلی کرمان در سال ۱۳۸۱ جملگی رویدادهایی بودند که در امتداد قتل‌های زنجیره‌ای صورت گرفت.
▪️ در دی ماه ۱۳۷۷ وزارت اطلاعات با صدور اطلاعیه‌ای عوامل قتلها را شماری از پرسنل وزارت اطلاعات (همکاران کج‌اندیش و خودسر- که آلت دست عوامل پنهان و مطامع بیگانگان شده‌اند- نامید.) اعلام و تعداد قتلها را در این بیانیه رسمی به تنها ۴ نفر تقلیل داد.
▪️ بنابراین همه ساله در سالگرد قتل‌های زنجیره‌ای بازخوانی این قتلها و سلسله رویدادهای قبل و بعد از آن اهمیت می‌یابد تا ضمن یادآوری جان‌های عزیزی که در روند دمکراسی خواهی این سرزمین برخاک افتادند، به یادمان بیاورد که چه ریشه‌های ایدئولوژیک و نظری و چه منافع مالی عظیمی دست اندرکار حذف مخالفان به‌هر شیوه و هر روش غیر‌اخلاقی بوده تا بستر استیلای یک اقلیت کوچک را بر تمامیت این سرزمین فراهم آورد. همان اقلیتی که دستاوردهای جنبش سبز را به تاراج برد، در دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ و جنبش آب در ۱۴۰۰ و اینک در جنبش زن، زندگی، آزادی به سرکوب خواست‌ها و مطالبات برحق مردم پرداخته و می پردازد.
یاد و راهشان مانا باد!
————–
برگرفته از صفحهٔ تلگرامی ایران فردا
* تیتر از شهرگان است
