داده‌های ماه آگوست سرشماری ۲۰۱۶: ازدواج، خانواده و زبان
اولین هفته ماه آگوست همراه بود با بسته تازه‌ای از داده‌های سرشماری ۲۰۱۶ کانادا که گام به گام منتشر می‌شوند و این مرتبه دولت فدرال سراغ این موضوع رفته است که وضعیت ازدواج در کشور چگونه است، گستره خانواده‌ها چیست و مردمان به چه زبان‌هایی صحبت می‌کنند.
در همین زمینه در شهرگان بخوانید: سوال خانه‌های خالی و افزایش جمعیت در داده‌های سرشماری ۲۰۱۶؛ برای اولین مرتبه تعداد سالمندان در کانادا از کودکان پیشی گرفت
پیش‌تر سازمان آمار کانادا نسبت به کهنسال شدن کشور هشدار داده بود، حالا در بسته جدید داده‌هایش از تمایل بخش قابل‌توجه‌ای از کشور به تنها زندگی کردن می‌گوید و آمار تازه نشان می‌دهند که بخش عمده خانواده‌ها بچه‌ای هم ندارند.
تنها یا بدون بچه: اکثریت خانوارهای کشور
برای اولین مرتبه در تاریخ کانادا، در میان ۱۴ میلیون و ۷۲ هزار و ۸۰ خانوار کانادا، مقدم بر همه، خانوارهای تک نفری قرار می‌گیرند، یا به بیانی بهتر، ۲۸.۲ درصد مردمان کشور تنها زندگی می‌کنند.
اگر سالمندان و نوجوانان و کودکان را کنار بگذارید هم ۱۳.۹ درصد جمعیت بالغ کشور تنها زندگی می‌کند و برای مقایسه، در ۱۹۵۱ میلادی، تنها ۱.۸ درصد جمعیت بالغ زندگی مجردی را به ازدواج ترجیح می‌دادند.
وقتی هم که نوبت به کودکان باشد، ۲۶.۵ درصد خانوارهای کشور از زوج‌های دارای فرزند شکل می‌گیرد.
هرچند در مقابل، ۲۵.۸ درصد خانوارهای کشور شامل بر زوج‌هایی بدون بچه است.
زوج‌های بچه‌دار به‌نسبت سرشماری ۲۰۱۱، ۲.۳ درصد رشد نشان می‌دهند و در مقابل، زوج‌های فاقد فرزند به‌نسبت همان سرشماری، ۷.۲ درصد رشد داشته‌اند.
وقتی هم به سراغ بریتیش کلمبیا بروید، ۴۸.۱ درصد زوج‌های استان دارای حداقل یک بچه هستند، ولی ۵۱.۹ درصد آنان بچه‌ای ندارند.
در میانگین کشوری، کانادا برای اولین مرتبه در تاریخ فقط ۵۱.۱ درصد زوج‌هایش دارای حداقل یک بچه هستند و مابقی فرزندی ندارند.
همچنین ۸.۹ درصد خانوارهای کشور، خانواده‌هایی تک والدینی هستند و مادر یا پدر، به تنهایی بچه(ها) را بزرگ می‌کنند.
اگر سراغ سن افراد هم بروید، ۸۰ درصد زوج‌هایی که مابین ۳۵ تا ۴۹ ساله‌اند، دارای بچه‌اند. ولی ۶۰.۵ درصد زوج‌های ۲۵ تا ۲۹ ساله و ۳۵.۱ درصد زوج‌های ۳۰ تا ۳۴ ساله، بچه‌ای ندارند.
فارسی‌زبانان در گسترش گوناگونی فرهنگی
جمعیت کشور که در خانه نه به انگلیسی و نه به فرانسه صحبت می‌کند، به ۷ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر افزایش پیدا کرده و برابر ۱۴.۵ درصد کل جمعیت کشور است.
البته جمعیت کانادایی‌هایی که در خانه زبان مادری‌شان یکی از زبان‌های رسمی کشور نیست، از ۲۱.۳ درصد جمعیت در ۲۰۱۱ میلادی به ۲۲.۹ درصد جمعیت افزایش پیدا کرده است.
هرچند که ۹۸.۱ درصد کانادایی‌ها می‌توانند خواه به انگلیسی یا فرانسه صحبت کنند.
در سرشماری ۲۰۱۶ همچنین ۲۲۵ هزار و ۱۶۰ نفر گفته‌اند که در خانه به فارسی صحبت می‌کنند و هرچند زبان‌های غیر رسمی محبوب‌تر کانادا به ترتیب ماندارینی، کانتونیزی، پنجابی، اسپانیایی، تاگالوک و عربی هستند، ولی در کنار تاگالوک، عربی، هندی و اردو، زبان فارسی در میان پر رشدترین زبان‌های کشور قرار دارد.
بدین شکل که فارسی ۲۶.۷ درصد رشد نسبت به سرشماری قبلی نشان می‌دهد.
در مقابل زبان‌های موج‌های قدیمی مهاجرها به کانادا، شامل بر ایتالیایی، لهستانی، آلمانی و یونانی، نسبت به دوره‌های پیشین سرشماری، کاهش نشان می‌دهند.
درنهایت زبان انگلیسی به نسبت زبان فرانسه، شاهد رشد بیشتری در کشور است.
همچنین زبان‌های ملت‌های بومی بعد از نسل‌کشی فرهنگی که برای دهه‌ها در کانادا ادامه داشت تا بومیان را از زبان، مذهب و فرهنگ‌شان تهی کند، دوباره در حال رشد هستند و بتدریج بیشتر از قبل گسترش می‌یابند.
گسترش ازدواج مدنی، بخصوص برای افراد همجنس
در ۱۹۸۱ میلادی، کانادا تنها دارای ۶.۳ درصد جمعیت بود که ازدواج مدنی (common law partner) داشته‌اند ولی در ۲۰۱۶، سرشماری نشان می‌دهد که ۲۱.۳ درصد جمعیت به این شیوه زندگی مشترک روی آورده‌اند.
در بریتیش کلمبیا، ۱۶.۷ درصد جمعیت به ازدواج مدنی روی آورده‌اند.
همچنین در کشور، ۰.۹ درصد زوج‌ها، شامل بر ۷۲ هزار و ۸۸۰ نفر در سرتاسر کانادا را زوج‌های همجنس شکل می‌دهند.
تقریبا نیمی از زوج‌های همجنس کشور در تورنتو، مونترال، ونکوور و اوتاوا-گاتینو زندگی می‌کنند.
در میان آنان هم ۱۲ درصدشان بچه دارند، هرچند در میان زوج‌های جنس مخالف، ۵۱.۴ درصدشان انتخاب کرده‌اند تا بچه داشته باشند.
هرچند چهار پنجم زوج‌های همجنسی که دارای بچه هستند، از زوج‌های زن شکل می‌گیرند.
جوانان در خانواده‌های چند نسلی
خانواده‌های چند نسلی همچنان در کانادا گسترده و مثال بارز آن ۳۴.۷ درصد افراد ۲۰ تا ۳۴ ساله کشور است که هنوز در خانه والدین‌شان زندگی می‌کنند.
در شهرهای بزرگ این رقم حتی بیشتر می‌شود، به عنوان مثال در تورنتو، ۴۷.۴ درصد این گستره سنی همراه والدین‌شان زندگی می‌کنند.
برای شهر ونکوور، این رقم ۳۸.۶ درصد است.
البته وقتی به تمامی گروه‌های سنی جوانان کانادایی که همراه والدین‌شان زندگی می‌کنند نگاه کنید، درصد آنها در کل جمعیت کشور، از ۴۹.۱ درصد در ۲۰۰۱ میلادی به ۴۱.۹ درصد در ۲۰۱۶ کاهش یافته است.
