برچسب: زهرا جلالی

۱ به نطفه کشیده خیالی عجیب بنفش و کبودش به وهمی مذاب و جا مانده ردِّ پلنگانه اش به ماهِ تَرَ ک...

همیشه سایه ای در مه
پنجره بر پشت
از خودش دور می شود

دو فنجان ، قهوه ی بغضِ خزان ریز

بهارها بیرون می زنم از خودم
دلتنگ تو که شقایق ها را

آسمان‌های ابری
امتداد آغوش تو اند

کلبه‌ای متروک
در کوره راهی تاریک
میان دامون جنگلی سرد

در کوچه‌ی پاییز، چه بارانی بود

عطرِ تنت
پیچکی ست بر دیوار