وقتی درِ قفس باز شد
یادنامه‌ی مهری جعفری، شاعر، کوهنورد و فعال حقوق زنان
وقتی درِ قفس باز شد
چهل روز از «جاودانه شدن» مهری جعفری، شاعر، کوهنورد حرفه‌ای، وکیل پایه یک دادگستری و فعال حقوق زنان، که در آخرین صعودش رخ داد، می‌گذرد. «شهرگان» بارها گفت‌وگوهایی را با او درباره‌ی شعر، مسائل زنان و کودکان انتشار داده بود و دریغ و درد که این بار به جای سخن تازه‌ای از او، باید فراق‌نامه‌‌ی دوستان و دوستدارانش را که حاصل چهل روز زیستنِ بدون اوست، منتشر کنیم.
«پرش»
وقتی در قفس باز شد
بی انصافی بود
پاهایم بی حرکت ماند
و بال‌هایم
باز نشد.
وقتی در قفس باز شد
بی انصافی بود
پرهایم ریخت
و چشم‌هایم
هم‌چنان
در میان مورچه‌ها
خیره ماند.
وقتی پراندنم
بی انصافی بود
پریدنم را ندیدم.
شعری از کتاب «بی هیچ ترسی از جاذبه‌ی زمین» اثر مهری جعفری
#مهری جعفری
همراهان ما در این ویژهنامه به ترتیب الفبایی نام خانوادگی افراد و عنوانِ گروه‌ها عبارتند از:
لاری اورست، فرشته اقبالی، یاور برادران خسروشاهی، علیرضا بهنام، رویا تفتی، سپیده جدیری، فرناز جعفرزادگان، آتفه چهارمحالیان، ناهید حسینی، هادی خرسندی، رضا ر آذین، مریم رئیس‌دانا، پریوش شریفی، امیر قاضی‌پور، فرزانه قوامی، کمیته‌ی دفاع از مهران رئوف، مرکز زنان ترک، داریوش معمار، بی‌تا ملکوتی، کیوان مهرگان، نانام (حسین مارتین فاضلی)، محمد حسن نجاریان، نیما نیا و هادی ابراهیمی رودبارکی
