چند شعر کوتاه از لیلا طیبی (رها)
۱
روزگارم …
به قدمت کلاغ‌های تاریخ سیاه است؛
شاید مترسکی هستم
نگه‌بان کویر لوت!
آه …
به بطلان می‌گذرانم
دو روز عمر را
به کدامین فصل سپرده‌ای
قدومت را!
۲
حالا،
نسیم گیج ناگزیر؛
به دور کاکتوس می‌پیچد.
وقتی می‌بیند
بعد از هجرتِ شاپرک‌ها
شمعدانی‌های سُرنجی
دیگر نفس نمی‌کشند!
۳
قوئی زیبا اما،
تنها،
در مردابی وسیع-
آمدن جفتش را انتظار می‌کشد…
***
آه، نفیر تیری،
بر سینه‌ی نرینه قو،
تابستان وُ، فضای بختش را،
تاریک کرد!
۴
بگذار…
شعرهایت به پرواز درآیند؛
وُ پر بگیرند تا دور دست‌ها.
– آن‌جا که،
مردان سلاخی شده‌اند وُ،
زن‌ها پوست انداخته‌اند!
شاید؛ میان دفترت [شعر]…
کمی از تب جهان بکاهد!
۵
کفرآمیزترین جمله‌ها
از دهان من و تو بیرون می‌زند؛
-:[دوستت دارم‌ها]
-دوستت دارم‌ها…
***
آه … هنوز مردمان شهرم
به آیین “عشق‌ورزی”
ایمان نیاورده‌اند!
#لیلا_طیبی (رها)
آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:
