چند رباعی از آرزو ملک‌کازرونیان
🔵 می‌لرزد
با نامِ تو جانِ سخنم می‌لرزد
از عمقِ نگاهِ تو تنم می‌لرزد
با بوسه‌یِ گرم تو تکان خورد دلم
شد زلزله، عمقِ بدنم می‌لرزد
🔵 راضی
شاخه گُلی‌ام به باغِ دنیا راضی
درخانه‌یِ عشق می‌کنم طنازی
وقتی بکشند پرده‌یِ آخر را
مرگ‌ست سکانسِ آخرِ این بازی
🔵 شکوه
هر لحظه دلم هوایِ پرواز کند
در تنگه‌یِ سینه شکوه آغاز کند
ای قوم! بترسید، از آن روزی که
عیسایِ وجودِ من زبان باز کند
🔵 بوسه‌یِ شور
هر چند که زخمی از غرورِ دریاست
با عشق، مراقبِ عبورِ دریاست
ساحل که همیشه دست‌هایش باز‌ست
در معرضِ بوسه‌هایِ شورِ دریاست
بهمن ۱۴۰۲
#آرزو_ملک_کازرونیان
آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:
