شعری از لیلا میناخانی

لیلا میناخانی

 

حکایت تو

تمام افسانه ها را در بر خواهد داشت

رویای برایم بفرست

پیش از آنکه

در این دماغه

تنها صدای خزیدن آرام لِته

با زمزمه اش خواب بیاورد

کوچک ترین نسیمی را که چین و شکن بر

سطح دریا نمی اندازد

زیبارو ترین الهه خواهم بود

آن دم که خورشید

شبنم یخزده بر برگ های گیاهان را همچون

اساطیر توت های سفید

به قرمزی بدل خواهد کرد

و اندوه خاموشِ

کوهستان های تراس را

در دل دریا فرو خواهد ریخت

و شاخه درختانی که

در برابر نسیم

خواهند جنبید و

بوته های خشخاش شکوفا /

من میتوانم

شجاع باشم عاشق باشم

آنقدر که

با چنگِ نواخان نغمه هایم

فرمانروایی مردگان را افسون

و دل هایشان را به رحم و از هادس بیرون بیاورم

جانوران وحشی، جنگل و بیابان ها را نیز

به دنبال خودم بکشانم

مسیر رودخانه ها را عوض

و شریرترین و تند ترین آدم ها را آرام

رویای برایم بفرست

پیش از آنکه

جهان

رخت بسته اندوهگین

و چون پیمانه ای عمرش به سر آید

در نخستین پرتو نوای بلبلان

مجمر خاکسترِ ما را

هر سال هفت بار آرام در دریا

به فراموشی بسپارد

#لیلا_مینا_خانی