استعفای اعتراضی «ان بویر» شاعر، برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر و دبیر بخش شعر نیویورک تایمز
استعفای ان بویر، شاعر برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر از دبیری بخش شعر مجله‌ی نیویورک تایمز در میانه‌ی جنگ اسرائیل و غزه؛
سفیدشویی این مناظر جهنمی دیگر بس است
ترجمه‌ی سپیده جدیری
ان بویر، شاعر تحسین شده‌ی آمریکایی و برنده‌ی جایزه‌ی پولیتزر سال دو هزار و بیست برای کتاب «فناناپذیر: درد، بی‌پناهی، مرگ و میر، دارو، هنر، زمان، رؤیاها، مفروضات، فرسودن، سرطان و تیمار»، روز پنج‌شنبه بیست و پنج آبان، با انتشار نامه‌ای، استعفای خود را از سِمتِ دبیری بخش شعر مجله‌ی نیویورک تایمز، به دلیل این‌که نمی‌تواند «میان کسانی که با لحن «منطقی» خود می‌خواهند این رنج غیرمنطقی را برای ما عادی‌سازی کنند» درباره‌ی شعر قلم بزند، اعلام کرد.
.
متن کامل استعفانامه‌ی او به شرح زیر است:
من از سمتِ خود به‌عنوان دبیر بخش شعر مجله‌ی نیویورک تایمز استعفا دادم.
جنگ دولت اسرائیل که با پشتیبانی آمریکا علیه مردم غزه در جریان است، برای دفاع از هیچ‌کس نیست. این جنگ نه برای امنیت اسرائیل است، نه آمریکا، نه اروپا و نه به‌خصوص این همه یهودی، که از سوی همان‌هایی که به دروغ ادعا می‌کنند دارند برای آنها می‌جنگند، در معرض تهمت و افترا قرار گرفته‌اند.
این جنگ تنها برای کسانی که منافع نفتی‌شان را در آن جست‌وجو می‌کنند و تولیدکنندگان اسلحه، سود وحشتناکی به بار می‌آورد و بس.
جهان، آینده، قلب‌های ما، همه و همه، با این جنگ، کوچک‌تر و سخت‌تر می‌شود. بحث این جنگ فقط موشک و تجاوز به خاک نیست؛ بلکه جنگی‌ست مداوم علیه مردم فلسطین؛ مردمی که مقابل دهه‌ها اشغال‌گری، رانده شدن اجباری، محرومیت، کنترل، محاصره، زندان و شکنجه مقاومت کرده‌اند.
از آنجا که وضع موجود، ما را به سمت خودبیانگری و حدیث نفس می‌برد، گاهی موثرترین شیوه‌ی اعتراض برای هنرمندان این است که این وضع را پس بزنند.
من نمی‌توانم در میان کسانی که با لحن «منطقی» خود می‌خواهند این رنج غیرمنطقی را برای ما عادی‌سازی کنند، درباره‌ی شعر قلم بزنم. سفیدشویی‌های شنیع دیگر بس است. سفیدشویی این مناظر جهنمی دیگر بس است. دروغ‌های جنگ افروزانه دیگر بس است.
اگر استعفای من، به‌اندازه‌ای که در شعر یک جای خالی ایجاد می‌کند، در خبرها نیز ایجاد کند، آن‌وقت می‌توان گفت این شکل حقیقی زمان حال ماست.
ان بویر
آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:
سپیده جدیری؛ شاعر، مترجم، روزنامه‌نگار و بنیانگذار جایزه‌ی شعر زنان ایران (خورشید) است. نخستین کتابش، مجموعه شعر «خوابِ دختر دوزیست» است. دومین مجموعه از اشعار جدیری با عنوان «صورتی مایل به خون من» به چاپ رسید و «دختر خوبی که شاعر است» مجموعه شعر دیگر اوست. تازه‌ترین کتاب منتشر شده‌اش در ایران مجموعه شعر«وغیره . . .» است.
از سپیده جدیری همچنین مجموعه‌ی «منطقی» که داستان‌های کوتاه او را در بر می‌گیرد به چاپ رسیده است. او دو ترجمه از اشعار ادگار آلن پو و خورخه لوئیس بورخس را نیز زیرچاپ برده‌است.
