شعری از محمدعلی شکیبایی

این نیمکت و

این درخت

دیگر جای خالی ما را پر نمی‌کند

دیگر دستی برای خداحافظی

                     تکان نمی‌خورد

و سلامی

که به تعریفی از ما برسد.

من می‌مانم

کنار همین ریل و

                            سنگریزه‌ها

تا اواخر این پائیز

که روز میلاد من ورق می‌خورد.

و آنوقت

با قطار عصر می‌روم

اما

شانه‌های‌ام را

برای اشک‌های تو

                         جا می‌گذارم

کنار همین ریل و

                             سنگ‌ریزه‌ها

تا دوستت دارم‌ها را

برای خودت معنا کنی.

آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:

محمدعلی شکیبایی

>> واپسین نوشته‌ها

• محمدعلی شکیبایی

  https://shahrgon.com/author/%d9%85%d8%ad%d9%85%d8%af%d8%b9%d9%84%db%8c-%d8%b4%da%a9%db%8c%d8%a8%d8%a7%db%8c%db%8c/

  شعری از محمدعلی شکیبایی
• محمدعلی شکیبایی

  https://shahrgon.com/author/%d9%85%d8%ad%d9%85%d8%af%d8%b9%d9%84%db%8c-%d8%b4%da%a9%db%8c%d8%a8%d8%a7%db%8c%db%8c/

  شعری از محمدعلی شکیبایی
• محمدعلی شکیبایی

  https://shahrgon.com/author/%d9%85%d8%ad%d9%85%d8%af%d8%b9%d9%84%db%8c-%d8%b4%da%a9%db%8c%d8%a8%d8%a7%db%8c%db%8c/

  شعری از محمدعلی شکیبایی
• محمدعلی شکیبایی

  https://shahrgon.com/author/%d9%85%d8%ad%d9%85%d8%af%d8%b9%d9%84%db%8c-%d8%b4%da%a9%db%8c%d8%a8%d8%a7%db%8c%db%8c/

  شعری از محمدعلی شکیبایی
• محمدعلی شکیبایی

  https://shahrgon.com/author/%d9%85%d8%ad%d9%85%d8%af%d8%b9%d9%84%db%8c-%d8%b4%da%a9%db%8c%d8%a8%d8%a7%db%8c%db%8c/

  شعری از محمدعلی شکیبایی