دو شعر از شهین راکی
۱
چه سرشار
بهاره می‌کاری
در آیش خواب‌هایم
گونه‌های صخره‌ای
پس می‌زنند
امواج خروشانت را
به تبلور بلوغی
که در خود می‌جوشد
میان حدقه‌‌هایم
به اشباع می‌رسی
تا آنجا
که
نطفه‌ی جهانی
در نگاهم
بسته می‌شود .
۳۰ بهمن ۱۴۰۲
۲
گفته می‌شوی
اگر چه
به زبانی غریب
و نوشته
با نی نیزارهایی
که سر به عصیان باد‌ها داده اند
بیا و میان شعرم بنشین
که چون چشمان صنوبران
محاط به محیطی نخواهند شد
این پرستوی بی مرز
آسمانی بس وسیع پیش رو دارد
۳۰ بهمن ۱۴۰۲
#شهین_راکی
آرشیو نوشته‌ها و شناسایی نویسنده:
