شعری از هادی توزندجانی
آن که بی تن از تو
در ورا
می سوزی‌اش
خاطره ای ست در چشم
که «او» را
تا نیمه کشیده است / شعر
این نقاشی
دستی عریانی‌ست
که انتهایش را
بدن / خورده است.
#توزندجانی
تازه‌ترین نسخه دیجیتال شهرگان
- ادبیات
-
ویژه
دو غزل و یک دوبیتی از رضا حدادیان
-
ویژه
شعری از رضا عابد
- اخیر
-
-
- ادبیات کودک
-
ویژه
حرفهایی که تا بهحال کسی بهت نگفته جز مننن!(۹-۱۱)
-
ویژه
«حرفهایی که تا بهحال کسی بهت نگفته جز من ن ن!» (۶-۸)
- اخیر
-
-
- تاریخ و فرهنگ
-
ویژه
مطابقت سارماتها با صربها
-
ویژه
معنی نامهای شیراز و پارس (پاسارگاد)
- اخیر
-
-
- سیاست و اقتصاد
-
ویژه
سیاست مشترک آمریکا-اسرائیل برای نابودی غزه
-
ویژه
چشم و گوش بگشایید! رقم کشتهشدگان حکایتِ نابودی انسان است
- اخیر
-
-
- دیدگاه و اندیشه
-
ویژه
«نقد تخریبگر»، «نقد سازنده» مخلوق توتالیتاریسم
-
ویژه
درکشاکش سنت و تجدد؛ سخنرانی درباره آثار استاد محمدعلی اسلامی ندوشن
- اخیر
-
-
- گفت و گو
-
ویژه
دیپلماسی بهتر از بازدارندگی ناتو
-
ویژه
گفتوگوی علیرضا حسامی با رعنا سلیمانی داستاننویس
- اخیر
-
-
- پیوستها
-
ویژه
بیانیهٔ ۲۵۰ مترجم ایران (گاما) در همراهی با جنبش زن زندگی آزادی
-
ویژه
شهرگان شماره ۱۶۱۱
- اخیر
-
-
- ویژهنامه
-
ویژه
... گفت آن که یافت مینشود، آنم آرزوست
-
ویژه
رخداد و جنبش: نگاهی پدیدارشناسانه در نخستین سالگرد جنبش ژینا
- اخیر
-
-