شعری از حسن پویا آنارشیست

 

زندگی پرنده ها با آدما

 

کبوترا کلاغا لک لکا اردکا 

قناریا

همه پرنده ها

دوستان خوب ما

با کمی پرواز و تلاش

به نان و غذا میرسن

به دانه به آب

جای گرم نرم

 واسه خواب

 

واسه جا واسه غذا،  واسه آب 

به کسی التماس نمیکنن

یه عمر  هر روز 

ساعت کار سخت هشت

مزدوری و بردگی نمی کنن

 

با چند ساعت کار 

 توی نیمروز

 خونه میسازند

 واسه خود

هر جا که بخوان

هرجا که با صفاست

خوش آب و هواست

 

ولی ما آدما

با اون همه ادعا

با یک و نیم کیلو مغز توی سر

 هنوز نیمی توی فقر 

نیمی  در بدر 

 

دیگه بسه دیگه 

بیا برگردیم

 به زندگی ی قشنگ پرنده ها

کبوترا کلاغا اردکا قناریا

پرنده ها هر جا که بخوان برن پرواز می کنن

بدون آلوده کردن زمین و آسمون 

بدون پاسپورت

سفر رو آغاز می کنن

هرجا که بخوان جمع میشن

 محیط رو پر آواز می کنن

 بیا پرواز رو از پرنده ها  یاد بگیر 

شورش کن برای زندگی 

زندگی با آزادگی 

آزادگی با زندگی