گزینش چند شعر از تازه‌ترین مجموعه شعر فرناز جعفرزادگان
به‌انگیزه انتشار کتاب «تنها من بود، میان هیچ می‌دوید»
(«تنها من بود، میان هیچ می‌دوید» مجموعه شعر- فرناز جعفرزادگان – انتشارات مروارید، تهران – ۱۴۰۰)
فرناز جعفرزادگان، شاعر و متولد شیراز است که پیش‌ازاین ۳ مجموعه شعر او به نام‌های ( ثانیه‌های گیج، نشر لیان در تهران)، ( آدم از کدام فصل به زمین افتاد، نشر شانی، در کرج ) و کتاب شعر (زنی میان دو تاریکی، نشر مروارید در تهران)، منتشر شده‌‌اند.
تازه‌ترین کتاب شعر این شاعر«تنها من بود، میان هیچ می‌دوید» نام دارد که توسط نشر مروارید در تهران: ۱۴۰۰ منتشر شد. آثار شعری فرناز جعفرزادگان به تناوب در سایت شهرگان – کانادا منتشر شده‌است. مجموعه شعر («تنها من بود، میان هیچ می‌دوید» که دربرگیرنده ۵۱ شعر اوست، هم‌اکنون در دسترس علاقه‌مندان شعر قرار دارد. چهار شعر فرناز جعفرزادگان را از این مجموعه شعر برگزیده‌ایم که در زیر می‌خوانید:
۱
می‌دوید
میان هرچه هیچ
و هیچ
می‌دوید در من
های هوی هیچ
هیچ هایِ های
های هوی هیچ
هیچ های های
تنها
من بود
میان هیچ می‌دوید
۲
خواستیم دست‌هامان را
از آفتاب برگیریم
چشم‌هامان را دوختند
گلوله‌ای بر گلومان نشست
و هزار گور در دهان‌مان رویید.
تن را به گلوله‌ای رقصاندند و
هر دم آهی از نهادمان فرو ریخت
آه ای آدم آدمخوار
ای هزار خار روییده
در دره‌های حرف
قدغن
قدغن را می‌شناسید
قدغن منم
دیدن به مثابه‌ی ندیدن
زیستن به مثابه‌ی نزیستن
امضایی علیه خود
در این مرزهای بی‌طلوع
۳
پرنده‌ای را در آغوش گرفته
خیابان
در فراموشی
دست به‌عصا راه می‌رفت
و تنها صدای حرکت
در گوش پیاده جار می‌زد
: آی رفتگان مانده بر راه
مزامیر امن کدام پناهید
در آشوب خسته‌ی این شهر
۴
از اتفاق کدام جهانی
از جهان کدام اتفاق
از کدام فاصله‌ی نمیدانم‌ها
که سخن گیج می‌رود
در پیچاپیچ هیچ
ای وصله‌ی مدام پذیرش
ای زایش زنده‌ی هر نبود
چنگی از زندگی برنتافتیم
و ندانستیم
مرگ آنقدر خسته است
که به انتظار مرگ خود
دست از زندگی شسته
