مردم کره جنوبی به مبارزه با فساد و تمایل به صلح رای دادند
انتخابات ریاست جمهوری در کره جنوبی در روز سه شنبه ۹ ماه مه در زیر سایه بحران ناشی از رسوایی های مالی رئیس جمهوری برکنار شده خانم “پارک گون – هه” برگزار شد و همانگونه که پیش بینی می شد حزب حاکم محافظه کار را با شکست سختی روبه رو کرد. نتایج مقدماتی این انتخابات که در شامگاه همان روز انتشار یافت نشان می دهد که “مون جائه – این” از حزب چپ لیبرال “دمکراتیک” با کسب حدود ۴۱ درصد آراء توانسته با پیشی گرفتن از دو رقیب خود “هونگ جون – پیو” از حزب محافظه کار آزادی با حدود ۲۶ درصد و “آن چئو – سوو” با ۲۱ درصد، پیروز شود. طبق قوانین انتخاباتی کره جنوبی انتخابات ریاست جمهوری یک مرحله یی است و کاندیدایی که بیشترین رای را کسب کند پیروز نهایی انتخابات است و حتما نیازی به کسب رای بالای ۵۰ درصد نخواهد بود. آقای مون جائه – این که در جوانی یک فعال دانشجویی بوده است و هم اکنون به عنوان یک وکیل شناخته می شود همواره یکی از سرسخت ترین منتقدان دوران زمامداری ده ساله محافظه کاران و سیاست های رئیس جمهوری برکنار شده قبلی بود که با اتکاء به جنبش اعتراضی مستمر مردم کره جنوبی در طی ماه های اخیر علیه فساد مالی شرکت ها و مقامات دولتی توانست به قدرت برسد. این انتخابات در شرایطی برگزار شد که جدا از موضوع رسوایی مالی دولت پیشین، تنش در شبه جزیره کره نیز بعد از قرارداد آتش بس سال ۱۹۵۳ در منطقه به اوج خود رسیده و سایه جنگی بزرگ بر تمام منطقه سنگینی می کرد. به همین دلیل پیروزی مون جائه – این با توجه به برنامه ها و دیدگاه وی برای کاهش تنش در شبه جزیره کره و امکان مذاکره جهت تفاهم با همسایه شمالی نماد یک تصویر دو بعدی مبارزه با فساد و رونق اقتصادی در داخل در کنار کاهش تنش و امکان رسیدن به توافق صلح در خارج خواهد بود. این تصویر به همان نسبت که وضعیت داخلی کره جنوبی را تحت تاثیر قرار می دهد در عرصه سیاست خارجی نیز به خصوص از آنجا که “دونالد ترامپ” به شدت تمرکز خود را بر تشدید تنش با “پیونگ یانگ” معطوف کرده است، از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد.
عکس از فلیکر
شبه جزیره کره همواره به عنوان یک پرونده “جنگ باز” پس از توافق آتش بس سال ۱۹۵۳ که تا به امروز به قرارداد صلح ختم نشده است، دچار تنش های ادواری بین دو همسایه شمالی – جنوبی و هم چنین آمریکا با محور چین – روسیه بوده است. این تنش تاکنون اجازه تثبیت وضعیت و صلح پایدار در شبه جزیره را نداده و مهم تر از آن به دلیل کشیده شدن سه قدرت بزرگ جهانی در عرصه ژئوپلتیک، شرق آسیا را همیشه در حالت “صلح سرد” محبوس کرده است. جنگ سه ساله در شبه جزیره کره که بیش از یک میلیون کشته و ویرانی تقریبا کامل بخش شمالی را موجب شد نه تنها به منزله یک جنگ جهانی کوچک بود که در نتیجه منجر به دوپاره شدن ملت کره در شمال و جنوب هم گردید. به عکس تصور افکار عمومی جهانی که به دلیل فضای رسانه جریان اصلی و سیستم انزواجوی کره شمالی همواره از دولت پیونگ یانگ شمای یک هیولا را می سازد، بیشترین تلاش برای متشنج ساختن منطقه از طرف محور سئول – واشینگتن انجام شده است. درخواست همیشگی پیونگ یانگ از سال ۱۹۵۳ تا به امروز در راستای تبدیل تفاهم آتش بس به یک قرارداد الزام آور “صلح” بوده است که تاکنون نادیده گرفته شده است. رهبران پیونگ یانگ که قدرت در خانواده “کیم” همواره دست به دست شده است در طی تمام این سال ها خواهان عقد یک قرارداد صلح دائم و عادی سازی روابط بوده اند در حالی که آمریکا با تشکیل پایگاه های نظامی در ژاپن و کره جنوبی در کنار مانورهای نظامی ماهانه بزرگ مقیاس زمینی و دریایی حالت جنگی را در این منطقه حفظ کرده است. شمشیر داموکلس تهدید جنگ و حمله به کره شمالی از چند دهه پیش این کشور منزوی را به سوی اجرایی کردن یک برنامه تسلیحات هسته یی کشاند که امروز پیونگ یانگ را در زمره دارندگان بمب اتمی قرار داده است. همین تلاش ها برای مسابقه تسلیحاتی و تشدید تنش در شبه جزیره کره طبق الگوی دوران جنگ سرد، کره شمالی را مجبور به اختصاص دادن بخش عمده یی از ثروت و منابع ملی جهت توان بازدارندگی کرد که امروز ارتش یک میلیون نفری آن با انباشت تسلیحات متعارف و غیرمتعارف، این کشور نسبتا فقیر را تبدیل به یک قدرت نظامی بزرگ کرده و در عوض توسعه کشور را به محاق برده است.
پیروزی مون جائه – این در انتخابات ریاست جمهوری روز سه شنبه با توجه به برنامه های وی برای کاهش تنش در شبه جزیره کره، تمایل برای مذاکرات صلح با پیونگ یانگ، گسترش مناسبات تجاری با همسایه شمالی از جمله از سرگیری فعالیت‌های تجاری و صنعتی این کشور در پارک صنعتی “کائه‌سونگ” و مخالفت با سیاست ترامپ برای تشدید تنش در منطقه، می تواند از اهمیت زیادی برخوردار باشد. زمانی که برنامه های رئیس جمهوری جدید را با آخرین نظرسنجی های انجام گرفته که نشان می دهد حدود ۶۵ درصد از مردم کره جنوبی خواهان صلح و کاهش تنش با همسایه شمالی می باشند و هم چنین وقتی که تبعات احتمالی بروز جنگ بر موجودیت کشور در کنار هم قرار داده شود اهمیت موضوع دو چندان خواهد شد. مردم و رهبران مصلحت جوی کره جنوبی و حتی ژاپن به دلیل اینکه در صورت بروز جنگ بیشترین آسیب انسانی و اقتصادی را به دلیل وضعیت “شیشه یی” بر کشورهای خود پیش بینی می کنند، به نظر می رسد که از ماجراجویی های رهبران تندرو و هم چنین واشینگتن بسیار بیمناک شده اند. آنان به خوبی می دانند که سیاست های ماجراجویانه دونالد ترامپ برای تشدید تنش با کره شمالی تنها دامن آنان را خواهد گرفت و کشور آمریکا با فاصله بیش از ده هزار کیلومتری با مصونیت کامل تنها میوه این فاجعه بزرگ را خواهد چید. طبق پیش بینی های منابع مستقل و حتی نهادهای ژاپنی و کره یی در صورت بروز جنگ در خوشبینانه ترین حالت صدها هزار شهروند این دو کشور در همان روزهای اول به دلیل قدرت تسلیحات متعارف و غیرمتعارف کره شمالی قربانی می شوند و اقتصاد آنان نیز برای یک دوران طولانی دچار آسیب و رکود جدی خواهد شد. آنان به درستی می دانند که نابودی کره شمالی در مابه ازای سنگینی به دست خواهد آمد که برای این دو کشور به مفهوم رقم خوردن فاجعه خواهد بود. به همین دلیل پیروزی رئیس جمهوری میانه روی جدید در کره جنوبی به نوعی بازتاب همین واقعیت عینی و تمایل عمومی برای صلح است و این چیزی خواهد بود که رهبری افراطی حاکم بر کاخ سفید در آینده نزدیک باید آن را درک کرده و در معادلات و استراتژی خویش در این منطقه دست به بازنگری جدی بزند. اظهارات مون جائه – این در مورد تجدیدنظر در روابط خود با همسایه شمالی و آمریکا که حتی وی را به انتقاد آشکار از نصب سیستم ضدموشکی “تاد” در کشورش کشاند وقتی که می گوید “ما باید در امور شبه‌جزیره کره که مستقیما ما را درگیر می کند حرف اول را بزنیم” یک پیام صریح هم برای پیونگ یانگ و هم برای واشینگتن خواهد بود.
- درباره نویسنده:
- تازه‌ترین‌ها:
اردشیر زارعی قنواتی نویسنده و روزنامه‌نگار؛ روشنفکر و فعال سیاسی، تحلیل‌گر سرشناس ایرانی در حوزه‌ی مسایل سیاسی و بین‌الملل است. از او مقالات فراوانی در نشریات ایران از جمله شرق و اعتماد و سایتهای معتبر خارج از کشور منتشر شده‌است.
