دسته: ويژه‌‌نامه

    برای تمام شاعران و نویسندگان زندانی   ۱ ما چیز زیادی نمی‌خواهیم ما چیزی زیادتر...

۱ «زخم‌های بی‌نشان»   از هجوم این لخته‌های خمار از خون ریخته بر بلندای اصوات در انسداد رگ شهر...

      فکر می‌کردیم “خیابان” حق ماست می‌توانیم به خیابان برویم فریاد...

  الوداع شادمانه[i]...

برگها را باد پر پر می کند اینک، چه باک گرچه می افتند آنها روی خاک   می رسد بار دگر فصل بهار...

    کیان جان! عکس تو مرا می برد تا صادق هدایت با همان افه‌ی منحصر به فردت دستی گرفته بر...

  شعرِ بلندِ یک وطن:         آمده...

    آبان که کشته می داد پائیز دیگری بود  ماهی که غم گرفته تصویر دیگری بود ...

    زیرِ آسمانِ ایران آن‌جا که در خیالِ من است آسمانش بهاره بود و ستاره‌اَش بنفشه  ...

    اکنون که میله‌ها با خون رنگین شده‌اند کنار مغزهای باتوم خورده آزادی را نوید می‌دهند...