دسته: شعر

«منِ درخت»   مرا به خود کفایی ام ببرید شما که در چاشت موسمی تان، تلفظ خالی اتاق را /دونفره می کنید...

۱ کوچه ها  راه می روند میان خانه ها  تا از دریچه ی فاصله ها عبور کنند  و چقدر دشوار است فاصله ای ...

شعر اول تو میدانی آخرین هجای نسیم‌ها گردباد بود خورشید صدایم نکن که این دایره می چرخد به شعاعِ...

غزل 1 بدم نیامده با تو کمی قدم بزنم و از لطافت لبخند و بوسه دم بزنم بدم نیامده یک چند با تو بنشینم...

من صورت زخم را برداشتم با خودم از تاریخ نمی توانم نه نمی توانم بگذرم و بگویم بچه ها تاریخ فقط یک...

شعری از محمود حسینی (بداهه‌ای برای  اندوه بلوط) ای کودکان دونده در رگ و پی ای سرخِ گرم صبحانه یِ...

مهدی قاسمی شاندیز، متولد دی‌ماه 1374 در مشهد، کارشناس ارشد رشته‌ی ادبیات و زبان انگلیسی 1...

1 خواستمخشمم را در مشتم پنهان کنمترسیدممشکوک شوند و تفتیشم کنندخواستمغمم را در پشت لبخندم پنهان...

شعری از محمد زندی در ساعت دوازده  دو سایه  دو ترانه‌خوان  با دو کوله  پر از...

شعری از عارف معلمی عضو خالی داس پیوند با کجای تنت که من با چه کنم چه کنمی به وسعت بهت خیره به داس...

رضا فرمند ناموس زن درهستی‌ی زاینده‌اش باید باشددر سرشت آفریده‌گاری‌اش، که زیستن را از میان  خدایان...

به کدام انده*  به کدامین غصه گریه کنیم به حال کولبر مانده در میانه برف و یا که کشته شدن مردمان در...