نویسنده: رضا حدادیان

هنگامِ آبیاری شعـــر است و باز هم گلدانِ پشتِ پنجره افتاده از قلـــم مانند اَبر، بُـــرده مرا باد...

عبور می کند از کوچه،دخترِ خورشید نهاده روی سرِخود،گُلِ سرِ خورشید شده ست غرقِ تماشا،نمی رَوَد...

دوباره دخترِ باد است و سعی باطلِ من وَ شاخه شاخه صدای شکستن دلِ من به شِکوه لب نگشودم تمام عمر از...

  برای من آغوشِ تو پیرهن شده استفراتر از پیراهن شده ست، من شده است شکسته پشت دلم زیرِبار...