“امروز به نام تو اما برای تو نیست”
هشتم اکتبر مصادف با ۱۶ مهرماه روزی است که توجه جهانیان را به سمت مهمترین رکن و اساس خلق آینده‌ای روشن جلب می‌کند، “کودکان” .
امروزه همگان بر این موضوع واقف هستیم سیستمی که نتواند به درستی از جوانه‌های جامعه حمایت کند و در پرورش آنها سعی کافی را به کار نبندد آینده‌ای قابل اطمینان نخواهد داشت و محصولی جز بی ثمری برداشت نخواهد کرد!
طبق آمار رسمی دولت ایران در مهرماه ۹۸ بیش از ۵۰۰ هزار کودک زیر چهارده سال از تحصیل بازمانده اند ، بخش قابل توجهی از این کودکان توسط اطرافیان خود مورد سواستفاده ی مالی قرار می گیرند و به عنوان نیروی کار کودک از آنها بهره کشی می گردد، شماری از آنها حتی از داشتن برگه های هویتی محروم هستند و تقریبا می توان گفت همه ی آنها در زیر خط فقر دست و پا می زنند .
در حالی که رژیم ناکارآمد جمهوری اسلامی مشغول خرج کردن سرمایه های ملی ایرانیان در لبنان و سوریه و عراق و یمن است و از مدارس سفارشی خود در نجف و کربلا رونمایی می کند چندهزار مدرسه در ایران نیاز به تخریب و بازسازی مجدد دارد و از آن تعداد مدارسی هم که دانش آموزان ایرانی در حال بهره برداری از آن هستند شمار بسیاری از آنها از ابتدایی ترین امکانات مانند وسایل گرمایشی ایمن بی بهره اند .
مشخص نیست توهم ساخت امپراطوری شیعه توسط رهبر جانی جمهوری اسلامی تا کجا میخواهد ملت ایران را به ورطه ی سقوط و خاک سرزمینمان را به باد نابودی بسپارد اما چیزی که میتوان با تمام وجود احساسش کرد مزه ی خاکستر است ، خاکستری که از سوختن زندگی و آینده ی میلیون ها ایرانی برجای مانده .
فرزند محروم سیستانی ام کودک بی شناسنامه ی دروازه غاری ام ، کودک کولبر رنجورم، پسران سخت کوش و ستم دیده ی کوره های آجرپزی، امروز هشتم اکتبر است روزی که به نام تو اما برای تو نیست!
