مونالیزا در قاب

قلم مویت را

از گیسوانت ساختی؟

یا

رنگ را از لبانت؟

که این چنین

از هجومشان

خطوط افشان می‌شود

عاشقانه‌ای

بر بومی مهجور

که تکیه زده

روی شانه‌های مست  یک دیوار

در این میان

نقشی به رنگدانه‌های

پنهان دستان تو

وجودم را داغ می‌کند

شام آخر را

با تو خواهم خورد …